Zyrconia
Afgelopen donderdag heb ik een gesprek gehad met mijn therapeute over het feit dat ik zo ongelofelijk, ontzettend, vreselijk perfectionistisch ben. Sindsdien zit ik daar regelmatig aan te denken, er zijn inderdaad maar weinig dingen die bij mij beneden het niveau van perfectie mogen zijn. En dan heb ik het met name over relaties en kleding, maar ook in andere hobby's vind ik het terug zoals tekenen, webdesign (deed ik nogweleens ten tijde van Zyrconia), photoshop etcetera etcetera zelfs mn journal entry's en comments lees ik 50x door voor ik ze daadwerkelijk post.
Maar kleding blijft het toppunt: Ik liep op WGT over de markt heen en bij kleding, met name dure kleding, kijk ik als eerste naar de afwerking, en ik realiseerde me voor de zoveelste keer dat je bij alternatieve kleding echt alleen maar voor de 'orginaliteit' betaald. En nou zal ik niet ontkennen dat ik daar met Zyrconia ook geen gebruik van heb gemaakt hoor, maar bij zo'n grote markt als bij WGT is het gewoon bizar, je betaald 60 euro voor een blousje, wat in principe ook zonder de doodshoofd knoopjes bij de H&M zou kunnen hangen, alleen om het feit dat het orgineel is, terwijl er naast de desbetreffende kraam nog 5 kraampjes staan met vrijwel dezelfde kleding...
Waar ik nu met dit verhaal heen wil; er waren enkele echt orginele kraampjes daar, veelal handgemaakt, dus ook duurder (waar ze wel alle recht toe hebben, hand werk is gewoon veel werk). Ik bekijk altijd alles ook even van de binnenkant en let op details en manier van werken enzo...maar godverdomme wat haal ik me toch altijd veel werk op de hals wanneer ik kleding maak.
Klanten gaan schijnbaar akkoord met een corset voor 200 euro zonder voering, zonder echt goede afwerking aan de binnenkant, waarbij er niet exact langs de randjes is gestikt. Ik denk niet dat ik ooit volledig tevreden zou zijn geweest met Zyrconia als ik niet gestreefd had naar perfectie, maar als ik er zo over nadenk is dat mischien juist wel de reden warom ik er mee heb moeten stoppen. Als ik het mezelf eens veel makkelijker had gemaakt, niet overal voering in zou hebben gestopt, niet alle randjes 3x had omgeslagen tegen rafellen, niet alles weer uit willen halen waneer er maar een steekje scheef zat, en gewoon het lef had gehad om toch de prijs omhoog te gooien...
Ik mis Zyrconia, de complimentjes van de klanten, het voldane gevoel wanneer ik weer iets klaar had, het werken aan de website, de fotoshoots.
Ik zit steeds meer te overwegen dat om na m'n examens en m'n vakantie een 'ready to ship' sectie op mn site te maken, het perfectionisme een beetje te laten varen, en het er gewoon als hobby naast een full-time baan bij te gaan doen... wie weet.
Mischien klinkt het wel een beetje arrogant, maar ik vind mezelf veels te goed in wat ik doe om er helemaal mee te stoppen.
Maar kleding blijft het toppunt: Ik liep op WGT over de markt heen en bij kleding, met name dure kleding, kijk ik als eerste naar de afwerking, en ik realiseerde me voor de zoveelste keer dat je bij alternatieve kleding echt alleen maar voor de 'orginaliteit' betaald. En nou zal ik niet ontkennen dat ik daar met Zyrconia ook geen gebruik van heb gemaakt hoor, maar bij zo'n grote markt als bij WGT is het gewoon bizar, je betaald 60 euro voor een blousje, wat in principe ook zonder de doodshoofd knoopjes bij de H&M zou kunnen hangen, alleen om het feit dat het orgineel is, terwijl er naast de desbetreffende kraam nog 5 kraampjes staan met vrijwel dezelfde kleding...
Waar ik nu met dit verhaal heen wil; er waren enkele echt orginele kraampjes daar, veelal handgemaakt, dus ook duurder (waar ze wel alle recht toe hebben, hand werk is gewoon veel werk). Ik bekijk altijd alles ook even van de binnenkant en let op details en manier van werken enzo...maar godverdomme wat haal ik me toch altijd veel werk op de hals wanneer ik kleding maak.
Klanten gaan schijnbaar akkoord met een corset voor 200 euro zonder voering, zonder echt goede afwerking aan de binnenkant, waarbij er niet exact langs de randjes is gestikt. Ik denk niet dat ik ooit volledig tevreden zou zijn geweest met Zyrconia als ik niet gestreefd had naar perfectie, maar als ik er zo over nadenk is dat mischien juist wel de reden warom ik er mee heb moeten stoppen. Als ik het mezelf eens veel makkelijker had gemaakt, niet overal voering in zou hebben gestopt, niet alle randjes 3x had omgeslagen tegen rafellen, niet alles weer uit willen halen waneer er maar een steekje scheef zat, en gewoon het lef had gehad om toch de prijs omhoog te gooien...
Ik mis Zyrconia, de complimentjes van de klanten, het voldane gevoel wanneer ik weer iets klaar had, het werken aan de website, de fotoshoots.
Ik zit steeds meer te overwegen dat om na m'n examens en m'n vakantie een 'ready to ship' sectie op mn site te maken, het perfectionisme een beetje te laten varen, en het er gewoon als hobby naast een full-time baan bij te gaan doen... wie weet.
Mischien klinkt het wel een beetje arrogant, maar ik vind mezelf veels te goed in wat ik doe om er helemaal mee te stoppen.