From rain to sunshine
The weather. Most of us are currently either loving it (yay, warm!) or hating it (ugh! hot!). I unfortunately find myself in the second category, as I cannot stand anything above 25 degrees..
For outdoor photographers there is no such thing as important as the weather. It influences and ultimately decides how a shoot should go.. Catching the morning ( Read more... )
ZOMERDEPRESSIE
Siebe werd regelmatig uitgelachen want Siebe leed aan zomerdepressie en dat konden maar weinig mensen geloven. Zijn verschijning vloekte dan ook totaal met zijn stoornis: Siebe was het product van een gezonde blonde Hollandse vader keer een gezonde blonde Hollandse moeder, hij hield van fietsen met tegenwind, stamppotten, stroopwafels en spaarpunten sparen voor zijn moeder bij de Blokker, maar zodra de grijze wolken van het najaar verdwenen, barstte hij in tranen uit. Bij het ontluiken van de eerste narcissen ging een hele maand studiefinanciering naar de Prozac-dealer.
Depressie is razend populair en lastige problemen uit de weg gaan met een pilletje zo mogelijk nog veel populairder, dus besloot ik in de zaak Siebe op de ontbijttafelwijsheden uit mijn jeugd te vertrouwen. “Als je je rot voelt”, zo zei mijn vader altijd, “dan moet je een fijn stuk in het bos gaan wandelen.” Dus raadde ik Siebe aan een fijn stuk te gaan wandelen in het bos en Siebe wandelde zichzelf zowat een trauma. Hij raakte namelijk verzeild in een kolonie zondagmiddagrecreanten, krijsende kinderen, naar zonnebrandolie stinkende ouders, rokende barbecues en toeterende auto’s in file voor een plas met algen. En tot overmaat van ramp: overal uitzinnig tsjilpende vogels. Siebe verlangde op dat moment zo hevig naar een herfststorm om al die mormels van hun takken naar het zuiden te blazen, dat hij ter plekke zijn tweede zelfmoordpoging van de maand deed. Die mislukte omdat de hitte hem te sloom maakte om wat voor zelfmoordpoging dan ook te ondernemen. Van mijn tweede voorstel (zijn geestelijke zorgen omzetten in lichamelijke uitdaging in een sportschool) kwam dus ook niets terecht. Drukte Siebe in de winter tweemaal zijn lichaamsgewicht en rende hij driemaal zijn leeftijd in kilometers, nu klaagde hij over de hitte die hem ’s nachts wakker hield, zijn hoofd dat aanvoelde of het in een pril stadium van explosie verkeerde en de onophoudelijke zweetproductie die al zijn kleren en zwoel romantische nachten bedierf.
Het hele scala aan levenswijsheden tegen depressie bleek ontoereikend om Siebe te helpen: ik raadde hem aan vroeger en langer te gaan slapen, naar de bioscoop te gaan en cabaret te bezoeken, een bad, een sauna of een leuk meisje te nemen, een goede daad te verrichten, een boek te lezen, lekker te gaan eten, zichzelf te belonen en te verwennen, kaarten te schrijven aan oude vrienden en bekenden en contact te zoeken, zijn uiterlijk te veranderen, Prozac te verruilen tegen chocola. Hij klaagde over muggen, lusteloosheid en de bijwerkingen van Prozac die hem al een jaar tot vrijgezel hadden veroordeeld.
Uiteindelijk bleek er maar één oplossing: ik stelde Siebe voor aan Gionne, zijn wederhelft in herfstdepressie-vorm. Die combinatie bleek wonderwel samen te gaan; om één of andere reden maakte de liefde van Gionne voor de zomer het jaargetijde voor Siebe wat meer draagbaar en omgekeerd. Geheel ten overvloede kan ik daarbij nog vermelden dat liefde effectiever is dan Prozac. Dus bij deze: last van winter-, studie- of feestdagendepressie? Knuffelen onder de deken met warme chocolademelk toe.
Een prettige winter van uw Filopsychopeut.
Reply
(hmm, geheel terzijde, en even skippend dat onze agenda's eigenlijk al te vol zitten: mocht je een keer een plaatje bij een stuk verhaal zoeken, en dit plaatje hoeft niet te worden voorzien van 3D moving pictures met CGI effecten en bombastische muziek etc., dan lijkt 't me erg gaaf om eens samen een verhaal/script om te zetten in een shoot. Just for fun, en omdat verhalende shoots oh zo veel gaver zijn dan shoots-zonder-doel!)
Reply
Leave a comment