100

[arjanka]

 Туды, дзе не кранае
Вока і шмат карункаў

Здаецца, абяцаў мне

Сотню пацалункаў.

Сто небаў розных

Як сто дарункаў,

Сто непаўторных,

Розных пацалункаў.

І пацякуць нястрымна гукі

Мелодыі павольнай альбо хуткай,

Што граюць аднога музыкі рукі

Гульнёй на струнах гнуткіх.

З наступным кожным рухам

Нярвовае ўспыхвае чаканне,

А кампазіцыя з салодкіх гукаў

Ахайна…

Уздыхам чыніць заміранне

Ад даляглядаў небаў розных

І невыказна дарагіх дарункаў,

Ад ста пакутных, непаўторных,

Бясконца розных пацалункаў.

Дзе не кранае

Вока, дзе шмат карункаў,

Пра тысячы мелодый пацалункаў

Блукае думка.

[я ж калісьці...дзіўная справа! дзіўна неактуальная]