Jun 28, 2010 17:04
mher manoukyan, arts, քաղբանտարկյալներ, invictus, Մհեր Մանուկյան, պոեզիա, music, nelson mandela
Leave a comment
Reply
Սև անցքի պես մութ՝ ծայրեծայր,
Շնորհակալ եմ աստվածներին
Չհանձնվող հոգուս համար
Հանգամանքով այս սեղմված՝
Չղաձիգ չեմ և չեմ ճչում:
Դագանակի թիրախ դարձած՝
Արնաշաղախ բայց աննկուն...
Կրճտոցից, լացից անդին
Ցավն ու սարսափն է եզերվում,
Բայց կուտակված սպառնալիքից
Չեվ վախեցել, չեմ վախենում:
Հոգ չէ որքան նեղ է ուղիս,
Որքան խիստ են անձիս պատժում,
Ես եմ տերը ճակատագրիս,
Ես եմ հոգիս տնօրինում:
Reply
Reply
Ապրես` տարբերակի համար:
հույս ունեմ` այլ բլոգգերներ էլ կարձագանքեն: հույս ունեմ Արմեն Մելիքբեկյանն էլ տարբերակ կտա... ;)
Reply
Որքան խիստ են անձիս պատժում,»
էս հատվածը քո մոտ շատ հաջող ա...
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment