(no subject)
No to hello :) Fikaton na multifandom_pl najwyraźniej wciąga ;)
Prompt Numer Dwa wypluł to:
Tytuł: Rodzina
Fandom: Lost
Ostrzeżenia: Sawyer klnie. Spoilery do 'Tricia Tanaka is Dead'. Nie betowane.
Sawyer myślał czasem o rodzinach. O rodzinie, jaką miał Jack, z aroganckim pijakiem za ojca, pewnie z matką pustą jak popielniczka w Dniu Niepalenia, może z jakimś młodszym rodzeństwem... O rodzinie Kate, i o tym co myśli jej matka kiedy słyszy słowo ‘córka’ i ‘przestępstwo’. O azjatyckim dramacie rozgrywającym się tuż przed jego oczami, na Sunset Beach. O śpiewającym bożyszczu nastolatek latającym za młodą matką i o młodej matce, która wygląda jakby dopiero pozbyła się pryszczy i plakatów ze ścian. O grubasku, i o tym kto do cholery tak go skrzywdził, podając mu pierwszy batonik i czemu rodzice nie zareagowali. O tym skurwielu, który dla swojego syna zabił dwie osoby i wystawił do wiatru resztę wyspy.
A potem opiera się o resztki z samolotu i wyciąga ostatnie piwo. Rodzina. Jedno wielkie pierdolenie. Matki opuszczające dzieci, ojcowie pieprzący sekretarki w ramach poprawienia krążenia, żeby się żona nie martwiła o wyniki badań. Związki oparte na kłamstwach i oszustwach. Na pieniądzach. Przecież to wszystko do niczego nie prowadzi. Sawyer nauczył się, jak to całe bagno wykorzystywać do swoich celów. Dla trywialnego, parszywego zysku.
Kiedy jednak wzdłuż plaży zapalają się ogniska, kiedy słyszy jak lokalny rockman brzdąka na gitarze jakąś rzewną kołysankę, a rozchichotany pączek w maśle opowiada dowcipy sprzed wieków, Sawyer czuje coś, co samego go dziwi. Nawet jeśli Piegusek ma go gdzieś, czuje jakby tu pasował. Jakby na tej wyspie było coś więcej niż uczenie angielskiego podchmielonego Koreańczyka i jazda Dharmobilem.
Głupio mu z tym uczuciem. Wstaje z fotela wywleczonego z samolotu i zrzuca koszulkę, potem dżinsy. Może jak sobie popływa w samotności to przejdzie mu ten sentymentalny nastrój.
Rodzina. Jedno wielkie pierdolenie.
Prompt Numer Dwa wypluł to:
Tytuł: Rodzina
Fandom: Lost
Ostrzeżenia: Sawyer klnie. Spoilery do 'Tricia Tanaka is Dead'. Nie betowane.
Sawyer myślał czasem o rodzinach. O rodzinie, jaką miał Jack, z aroganckim pijakiem za ojca, pewnie z matką pustą jak popielniczka w Dniu Niepalenia, może z jakimś młodszym rodzeństwem... O rodzinie Kate, i o tym co myśli jej matka kiedy słyszy słowo ‘córka’ i ‘przestępstwo’. O azjatyckim dramacie rozgrywającym się tuż przed jego oczami, na Sunset Beach. O śpiewającym bożyszczu nastolatek latającym za młodą matką i o młodej matce, która wygląda jakby dopiero pozbyła się pryszczy i plakatów ze ścian. O grubasku, i o tym kto do cholery tak go skrzywdził, podając mu pierwszy batonik i czemu rodzice nie zareagowali. O tym skurwielu, który dla swojego syna zabił dwie osoby i wystawił do wiatru resztę wyspy.
A potem opiera się o resztki z samolotu i wyciąga ostatnie piwo. Rodzina. Jedno wielkie pierdolenie. Matki opuszczające dzieci, ojcowie pieprzący sekretarki w ramach poprawienia krążenia, żeby się żona nie martwiła o wyniki badań. Związki oparte na kłamstwach i oszustwach. Na pieniądzach. Przecież to wszystko do niczego nie prowadzi. Sawyer nauczył się, jak to całe bagno wykorzystywać do swoich celów. Dla trywialnego, parszywego zysku.
Kiedy jednak wzdłuż plaży zapalają się ogniska, kiedy słyszy jak lokalny rockman brzdąka na gitarze jakąś rzewną kołysankę, a rozchichotany pączek w maśle opowiada dowcipy sprzed wieków, Sawyer czuje coś, co samego go dziwi. Nawet jeśli Piegusek ma go gdzieś, czuje jakby tu pasował. Jakby na tej wyspie było coś więcej niż uczenie angielskiego podchmielonego Koreańczyka i jazda Dharmobilem.
Głupio mu z tym uczuciem. Wstaje z fotela wywleczonego z samolotu i zrzuca koszulkę, potem dżinsy. Może jak sobie popływa w samotności to przejdzie mu ten sentymentalny nastrój.
Rodzina. Jedno wielkie pierdolenie.