(no subject)
Ik wil elk jaar rond deze tijd weg uit Hengelo.
Hengelo mag alleen nog het decor zijn voor al mijn jeugdherinneringen die er voor gaan zorgen dat ik uit heimwee weer in Hengelo ga wonen als ik in de veertig ben.
Dat ik de komende tijd 393742 hbo-, wo- en beroepenvoorlichtingen heb maakt het alleen maar erger. Al die opleidingen, al die steden maken het verlangen weg te zijn van hier nog groter.
En ik weet nog niet eens wat ik wil, maar ik wil iets nieuws. Daar voel ik me fijner van. Denk ik.
Daar komt mijn idiote tic vandaan: Ik koop alles wat los en vast zit. Heb ik niet genoeg geld meer voor kleding, dan koop ik een grote mok of een doosje thee, een broodje of een boekje. Ik dacht dat ik imuun was voor alle reclames die denken dat je gelukkig wordt van een bepaald product, maar echt, ik schrik me dood. Meisje van de eenentwintigste eeuw ontdekt haar realiteit.
Donderdag vlucht ik naar Eindhoven, gelukkig. Even geen Hengelo.
