Мірскі замак з'яўляецца выдатным помнікам архітэктуры Беларусі, фарміраванне якога адбывалася пад уплывам такіх стыляў як готыка, рэнесанс, ракако. Гэта адна з прычын ўнясення помніка ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.
Першапачаткова замак уяўляў сабой абарончае збудаванне ў гатычным стылі з чатырма вуглавымі вежамі і пятай - цэнтральнай з ўязнымі варотамі. Усе вежы былі злучаныя паміж сабой сценамі, таўшчыня якіх у падставы дасягала трох метраў. Пры будаўніцтве быў выкарыстаны трохслаёвы мур: вонкавая частка сцен была выкладзеная з цэглы, а ўнутраная - складалася з дробнага каменя і цаглянага бою. Тоўстыя сцены замка размешчаны на магутным падмурку, глыбіня якога даходзіць да 3,5 м (пад вежамі 4,5 м). Ён складзены з цэглы і камянёў валуноў на вапнавым растворы. У такой тэхніцы сцяна выведзена на вышыню да 10 м. Вышэй пачынаецца гатычная мур, для якой характэрна чаргаванне доўгіх і кароткіх граняў цэглы. Асноўны матэрыял, з якога пабудаваны замак можна ўбачыць прама ў муры. Гэта вялікага памеру і добрай якасці чырвонае цэгла. Адметная рыса цэглы - падоўжаныя баразны на адной з яе шырокіх бакоў. Дзякуючы гэтаму яго называюць «пальчаткай», таму што спачатку разоры рабілі пальцамі на вільготнай гліне. На некаторых цаглінах стаяць кляйма майстроў (чатыры варыянты).
Усе вежы Мірскага замка канструктыўна і стылістычна блізкія паміж сабой і ў той жа час кожная з іх мае сваё індывідуальнае архітэктурнае аблічча. Мастацкая дасканаласць фасада замка асабліва падкрэсліваецца прадуманасцю і злітнасцю арнаментальных паясоў вежы. Дзякуючы гэтаму ўсе элементы замка складаюць цэласную архітэктурную кампазіцыю, што стварае скончаны вобраз непаўторнага збудаванні, які не мае аналагаў на землях Усходняй Еўропы.