О хорошем сценарии, наркоторговле и запертых дверях

[ani_afyan]

Я и мама:
- Ты можешь написать хороший сценарий!
- Я думаю, что нет.
- Конечно, да. Ты талантливый человек.
- Я думаю, что нет.
- Точно да. Просто ты никак не хочешь это признать!

***

Ամենքս մեր գործով ենք զբաղված։ Ես իմ հարցազրույցն եմ տանջում, «Արմենիա»-ն էլ իրա համար «Հերթապահ մաս» է ցույց տալիս։
Էկրանին երևում է մի խեղճուկրակ, մոլորվածի մեկը։ Ասում են, թե նրան բռնել են նարկոտիկ օգտագործելու և վաճառելու համար։
Մամաս մի պահ նայում է էկրանին…
-Սա սկի չգիտի արևմուտքն ու արևելքը որ կողմնա: Թե քո ինչ խելքի բաննա նարկոտիկը։ Դու ամենաշատը ինքդ քեզ կարող ես վստահել գոմի դուռը բացել։

***

Папа:
- Ты дверь заперла?
- Ага.
- Точно?
- Да.
- Ты последняя пришла, потому спрашиваю.
- Пап, ну не волнуйся.
- Так мне проверить или ты точно заперла?