Het zat mij toch niet lekker. Thuiszitten en niks kunnen doen aan de crisis die om mij heen aan het gebeuren is. Ik ken genoeg verpleegkundigen en artsen om te weten dat ze in het ziekenhuis de benen onder het lijf vandaan lopen. Maar ik ben geen verpleegkundige en mijn eigen werk gaat gewoon door alsof er niks aan de hand is. Dat wrong.
Maar toen werd bekend dat in DL de mondmaskers verplicht gingen worden. Er kwam ook prompt van iemand uit het dorp het verzoek of er mensen zijn die kunnen naaien voor het Krebs Zentrum in Goch. Dat kan ik! Ik kreeg stof, maar elastiek moest ik zelf zien te regelen want dat was inmiddels overal uitverkocht. Maar ik heb een troef achter de hand... internet... en Nederland. Ik heb daar online 30 meter elastiek besteld, laten bezorgen bij mijn ouders en daar opgehaald. Daar heb ik ook iemand anders blij mee kunnen maken.
De dame die het organiseert had er al 350, met die van mij erbij dus bijna 400. Daar kunnen ze weer even mee vooruit. Inmiddels heb ik ook verzoekjes van familieleden en buren, dus ik ga nog even door.