Казка ВОЎК І ЗАЯЦ
Бег заяц русак праз лясок , як пачуў:
-- Стаяць, заяц, ліха тваёй мацеры! - насуперак зайцу выйшаў на лясную сцежку воўк, з тамбоўскіх, люты мацяршыннік і нават крышку людажэр, - куды прэшся, веган скалазубы?
-- Ну, дык, па моркву на грады ў таварыства лысагорскае забег, а там баба з капачом на мяне паперла. Я падумаў, прывяду бабу да воўка, мне морква і капач застануцца. А? Забярэш бабу? - затрапятаўся заяц, як карась ў палонцы.
-- А баба якая? Што, калоцішся, чорт маркоўны?- зацікавіўся воўк.
-- Старая, ледзь жывая, ты яе лёгка на плечы ўскінеш і панясеш у дупло, бярлогу ці логава, куды ты там ўсё сваё цягнеш.
-- Э, навошта мне старая, нясмачная, аб гэтакую адно зубы зломіш! Ты мне маладзенькую, смачную прывядзі! А то цябе, фрыка вушастага, на фрыкасэ закалбашу!
-- Добра, добра, воўк! Будзе табе заўтра маладзенькая смачная прыгажуня!
На другі дзень зноў злавіў воўк зайца і пытаецца:
-- Ну, заяц, дзе смачная маладзіца, з капачом і моркваю? Га, веган шалахвосты?
-- Воўк, ты не паверыш, маладзіцы прыгажуні грады не капаюць, адно газоны стрыгуць, а моркву ў гіпермаркетах вырошчваюць, і мяне так задарма накармілі, што ледзь не аб’еўся, але прыгледзеў табе іншую смачняшку. Дзіцятка малое, пуцаценькае! Хлопчык! А? Я завяду яго на ўскрай лясочка, а там ты і … фрыкасэ і якая іншая асалода.
-- Ну, заяц хітрадупы, нешта гэта педафіліяй патыхае?
-- Дык, як прыгатуеш, так і дыхаць будзе!
-- Добра, хадзем разам глянем на тое дзіцятка пуцаценькае.
Не сказаў заяц воўку, што бацька хлопчыка смачнага - паляўнічы, і стрэльбу мае з набоем на вялікую дзічыну.
Гэтак, на раз-два, заваліў паляўнічы і ваўка і зайца. Чэрап воўка аддаў таксідэрмісту на мастацкую справу , скуру воўчаю на ўнты нарэзаў, а зайца на рулет з яйкамі, пад фальшывага зайца закос быў.
Вось такая кароткая гісторыя пра наш лясок. Нікому нельга давяраць, асабліва паляўнічым і бабам з капачамі і моркваю.
