Fic: Grenzenloos (X-files/Torchwood x-over) - deel 1
Okee, eens kijken of dit lukt. Ik heb in geen tijden iets geschreven, maar dit borrelde opeens spontaan op, en nou zou het toch mooi zijn als ik het hier gepost kreeg.
Titel: Grenzenloos
Fandom: X-Files / Torchwood
Pairing: Jack/Mulder (maar heeel mild, meer plot dan slash)
--Conneaut, Ohio, 26 augustus 1996--
Scully parkeerde de huurauto keurig langs de stoeprand, zette de motor af en richtte haar blik naar de overkant van de straat. Enkele tientallen mensen, meer burgers dan politie, liepen heen en weer of stonden in groepjes te praten in de voortuin van een royale villa. Links aan de voorzijde van de tuin, naast het smetteloos wit betegelde pad was een keurige rechthoek van een paar vierkante meter gazon afgezet met rood/wit gestreept lint.
"Het halve dorp is uitgelopen," merkte Mulder naast haar op, terwijl hij over de leuning van zijn stoel reikte om zijn colbert van de achterbank te pakken.
"Niet vreemd als er een lijk uit de lucht valt," zei Scully droog. Ze stapte uit de auto, en direct kwam een man in politie-uniform op de twee FBI-agenten toelopen. De man was jong, blond en aan de magere kant. Hij schudde Mulder en Scully nerveus lachend de hand, stelde zich voor als Tim Williams, chief of police. Vervolgens loodste hij ze mee naar het afgezette stuk gazon, waar hij met duidelijk ingehouden opwinding naar de zorgvuldig aangebrachte krijtmarkering wees.
"Daar," zei hij, "Daar is het lichaam geland."
"Weten we wie het was?" vroeg Mulder, terwijl hij zich vooroverboog om naar het gekneusde gras te kijken. Het glinsterde hier en daar, alsof er behalve het lichaam een slijmerige substantie was neergevallen.
Williams schudde zijn hoofd. "Nog niet. We hebben een autopsie laten verrichten, en alle gegevens zijn naar Cleveland gestuurd voor verder onderzoek. We weten zelfs de doodsoorzaak nog niet."
Mulder stond inmiddels weer rechtop en keek omhoog naar de wolkenloze blauwe lucht. "Je zou zeggen dat die val meer dan genoeg was."
"Hij kon al dood zijn voordat hij hier belandde," merkte Scully op.
Mulder knikte. "Is dat spul onderzocht?" vroeg hij toen, wijzend naar het gras."Weet u wat het is?"
Williams schudde opnieuw zijn hoofd. "Het zat ook overal op het lichaam. We hebben nog geen idee wat het is."
"Er was een getuige?" wilde Scully weten.
De politieman knikte enthousiast. "De bewoonster, mevrouw Harper. Ze stond haar rozen te snoeien toen het lichaam uit de lucht viel. Ze is nog steeds erg van streek, ze logeert nu bij haar zuster, vlak bij het bureau, dus we kunnen..."
"Ik ga met haar praten," onderbrak Mulder hem. "Scully, misschien kan jij..."
"... het lichaam bekijken," vulde Scully aan. "Ja, ik wil het graag onderzoeken."
"Dat zal niet gaan," zei Williams. Mulder en Scully keken hem vragend aan en hij bloosde licht.
"Het lijk is verdwenen."
***
Anderhalf uur later stapte Mulder het politiebureau binnen, waar Scully met haar armen over elkaar peinzend naar een kaart aan de muur stond te kijken. Williams zat achter zijn bureau met een ongelukkige blik in zijn ogen op een pen te kauwen.
"Ah, Mulder, daar ben je," zei Scully met iets van opluchting in haar stem. "Ben je wijzer geworden door met mevrouw Harper te praten?"
"Niet echt," zei Mulder. "Ze heeft het lichaam nauwelijks gezien, ze is gillend weggerend toen het uit de lucht viel. En het was vooral haar zus die tegen me aan heeft zitten praten. Ze fokt Perzische katten." Hij klopte wat katteharen van zijn broek af en liet zich in een stoel zakken. "En wat heb jij?"
"Een spoorloos verdwenen lijk, en dit." Scully gebaarde naar de kaart, waar op verschillende plaatsen rode vlaggetjes waren geprikt.
Williams zuchtte vanachter zijn bureau, opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot hem weer toen zijn telefoon rinkelde.
"Sherif Williams gelooft niet dat er een verband is, maar houdt desondanks vreemde gebeurtenissen bij op deze kaart," verklaarde Scully. "En de laatste paar maanden zijn dat er aardig wat." Ze pakte een stapeltje papieren van tafel, liet haar ogen er overheen glijden en wees naar een aantal vlaggetjes. "Hier stond opeens een boekenkast met antieke boeken midden in het bos. Hier spoelden zeven dode kangoeroes aan. Hier heeft het krentenbollen geregend en hier..."
"Eh, agent Scully? Agent Mulder?" onderbrak Williams.
"Even wachten," gebaarde Mulder naar de agent, terwijl hij opstond en naar de kaart liep waar hij geboeid naar de vlaggetjes keek. "Zoveel?"
Scully duwde hem de lijst onder zijn neus. "Dertig incidenten in twee en een halve maand."
"Alstublieft!" riep Willams, en ze draaiden zich beiden naar hem toe. Williams zwaaide met de hoorn van zijn telefoon. "Ik heb het pathologisch onderzoekscentrum in Cleveland onder de knop. Ze hebben de uitslagen."
"Oh," zei Scully en wilde de telefoon van hem overnemen. Williams schudde zijn hoofd en schakelde de speaker in.
"Wil je het nog een keer herhalen, Jones?" vroeg hij.
"Tuurlijk", klonk een mannenstem opgewekt door de kamer heen. "In het bloed hebben we niets kunnen vinden wat jullie nog niet wisten, maar iemand heeft een geintje uitgehaald met de stukjes stof die jullie hebben opgestuurd. Als dat werkelijk de kleren waren die het lijk aanhad, was het tussen de zes- en achthonderd jaar oud."
"En die onbekende substantie?" wilde Mulder weten.
"Welke onbekende substantie?"
Williams ging rechtop zitten. "Die we je een dag later hebben gestuurd."
"Ik heb de afgelopen week maar één pakketje van je gehad, Tim," zei de man aan de andere kant van de lijn. "Niks vreemde substanties, alleen bloed en stukjes stof."
Williams staarde verbouwereerd naar de telefoon. Mulder wendde zich weer tot de kaart.
"Al die vreemde zaken vinden plaats in dit gebied," wees hij. "Ten noordoosten van Conneaut, zo'n kilometer breed en een kilometer of tien lang."
Scully knikte. "Met het lijk uit de lucht op de uiterste zuidgrens. Sheriff, wat is dat voor gebied?"
Williams had inmiddels opgehangen en keek haar nerveus aan. "Niets, bos tot aan Lake Erie. Er staan wat vakantiehuizen, de meeste staan leeg."
"Welke staan niet leeg?" vroeg Mulder.
Williams moest even nadenken, liep toen naar de kaart en prikte zijn vinger middenin het centrum van het met vlaggetjes bezaaide gebied.
"Daar, aan Lake Forest Road, tegen de staatsgrens aan. Het huis heeft sinds mensenheugenis leeg gestaan, maar drie maanden geleden is er iemand komen wonen. Een man alleen, zegt dat hij schrijver is." Hij liep terug naar zijn bureau. "Ik zal het adres voor jullie opschrijven, en de naam..." Hij rommelde wat door zijn papieren.
"Harkness," zei hij toen. "Captain Jack Harkness."
- wordt vervolgd -
Titel: Grenzenloos
Fandom: X-Files / Torchwood
Pairing: Jack/Mulder (maar heeel mild, meer plot dan slash)
--Conneaut, Ohio, 26 augustus 1996--
Scully parkeerde de huurauto keurig langs de stoeprand, zette de motor af en richtte haar blik naar de overkant van de straat. Enkele tientallen mensen, meer burgers dan politie, liepen heen en weer of stonden in groepjes te praten in de voortuin van een royale villa. Links aan de voorzijde van de tuin, naast het smetteloos wit betegelde pad was een keurige rechthoek van een paar vierkante meter gazon afgezet met rood/wit gestreept lint.
"Het halve dorp is uitgelopen," merkte Mulder naast haar op, terwijl hij over de leuning van zijn stoel reikte om zijn colbert van de achterbank te pakken.
"Niet vreemd als er een lijk uit de lucht valt," zei Scully droog. Ze stapte uit de auto, en direct kwam een man in politie-uniform op de twee FBI-agenten toelopen. De man was jong, blond en aan de magere kant. Hij schudde Mulder en Scully nerveus lachend de hand, stelde zich voor als Tim Williams, chief of police. Vervolgens loodste hij ze mee naar het afgezette stuk gazon, waar hij met duidelijk ingehouden opwinding naar de zorgvuldig aangebrachte krijtmarkering wees.
"Daar," zei hij, "Daar is het lichaam geland."
"Weten we wie het was?" vroeg Mulder, terwijl hij zich vooroverboog om naar het gekneusde gras te kijken. Het glinsterde hier en daar, alsof er behalve het lichaam een slijmerige substantie was neergevallen.
Williams schudde zijn hoofd. "Nog niet. We hebben een autopsie laten verrichten, en alle gegevens zijn naar Cleveland gestuurd voor verder onderzoek. We weten zelfs de doodsoorzaak nog niet."
Mulder stond inmiddels weer rechtop en keek omhoog naar de wolkenloze blauwe lucht. "Je zou zeggen dat die val meer dan genoeg was."
"Hij kon al dood zijn voordat hij hier belandde," merkte Scully op.
Mulder knikte. "Is dat spul onderzocht?" vroeg hij toen, wijzend naar het gras."Weet u wat het is?"
Williams schudde opnieuw zijn hoofd. "Het zat ook overal op het lichaam. We hebben nog geen idee wat het is."
"Er was een getuige?" wilde Scully weten.
De politieman knikte enthousiast. "De bewoonster, mevrouw Harper. Ze stond haar rozen te snoeien toen het lichaam uit de lucht viel. Ze is nog steeds erg van streek, ze logeert nu bij haar zuster, vlak bij het bureau, dus we kunnen..."
"Ik ga met haar praten," onderbrak Mulder hem. "Scully, misschien kan jij..."
"... het lichaam bekijken," vulde Scully aan. "Ja, ik wil het graag onderzoeken."
"Dat zal niet gaan," zei Williams. Mulder en Scully keken hem vragend aan en hij bloosde licht.
"Het lijk is verdwenen."
***
Anderhalf uur later stapte Mulder het politiebureau binnen, waar Scully met haar armen over elkaar peinzend naar een kaart aan de muur stond te kijken. Williams zat achter zijn bureau met een ongelukkige blik in zijn ogen op een pen te kauwen.
"Ah, Mulder, daar ben je," zei Scully met iets van opluchting in haar stem. "Ben je wijzer geworden door met mevrouw Harper te praten?"
"Niet echt," zei Mulder. "Ze heeft het lichaam nauwelijks gezien, ze is gillend weggerend toen het uit de lucht viel. En het was vooral haar zus die tegen me aan heeft zitten praten. Ze fokt Perzische katten." Hij klopte wat katteharen van zijn broek af en liet zich in een stoel zakken. "En wat heb jij?"
"Een spoorloos verdwenen lijk, en dit." Scully gebaarde naar de kaart, waar op verschillende plaatsen rode vlaggetjes waren geprikt.
Williams zuchtte vanachter zijn bureau, opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot hem weer toen zijn telefoon rinkelde.
"Sherif Williams gelooft niet dat er een verband is, maar houdt desondanks vreemde gebeurtenissen bij op deze kaart," verklaarde Scully. "En de laatste paar maanden zijn dat er aardig wat." Ze pakte een stapeltje papieren van tafel, liet haar ogen er overheen glijden en wees naar een aantal vlaggetjes. "Hier stond opeens een boekenkast met antieke boeken midden in het bos. Hier spoelden zeven dode kangoeroes aan. Hier heeft het krentenbollen geregend en hier..."
"Eh, agent Scully? Agent Mulder?" onderbrak Williams.
"Even wachten," gebaarde Mulder naar de agent, terwijl hij opstond en naar de kaart liep waar hij geboeid naar de vlaggetjes keek. "Zoveel?"
Scully duwde hem de lijst onder zijn neus. "Dertig incidenten in twee en een halve maand."
"Alstublieft!" riep Willams, en ze draaiden zich beiden naar hem toe. Williams zwaaide met de hoorn van zijn telefoon. "Ik heb het pathologisch onderzoekscentrum in Cleveland onder de knop. Ze hebben de uitslagen."
"Oh," zei Scully en wilde de telefoon van hem overnemen. Williams schudde zijn hoofd en schakelde de speaker in.
"Wil je het nog een keer herhalen, Jones?" vroeg hij.
"Tuurlijk", klonk een mannenstem opgewekt door de kamer heen. "In het bloed hebben we niets kunnen vinden wat jullie nog niet wisten, maar iemand heeft een geintje uitgehaald met de stukjes stof die jullie hebben opgestuurd. Als dat werkelijk de kleren waren die het lijk aanhad, was het tussen de zes- en achthonderd jaar oud."
"En die onbekende substantie?" wilde Mulder weten.
"Welke onbekende substantie?"
Williams ging rechtop zitten. "Die we je een dag later hebben gestuurd."
"Ik heb de afgelopen week maar één pakketje van je gehad, Tim," zei de man aan de andere kant van de lijn. "Niks vreemde substanties, alleen bloed en stukjes stof."
Williams staarde verbouwereerd naar de telefoon. Mulder wendde zich weer tot de kaart.
"Al die vreemde zaken vinden plaats in dit gebied," wees hij. "Ten noordoosten van Conneaut, zo'n kilometer breed en een kilometer of tien lang."
Scully knikte. "Met het lijk uit de lucht op de uiterste zuidgrens. Sheriff, wat is dat voor gebied?"
Williams had inmiddels opgehangen en keek haar nerveus aan. "Niets, bos tot aan Lake Erie. Er staan wat vakantiehuizen, de meeste staan leeg."
"Welke staan niet leeg?" vroeg Mulder.
Williams moest even nadenken, liep toen naar de kaart en prikte zijn vinger middenin het centrum van het met vlaggetjes bezaaide gebied.
"Daar, aan Lake Forest Road, tegen de staatsgrens aan. Het huis heeft sinds mensenheugenis leeg gestaan, maar drie maanden geleden is er iemand komen wonen. Een man alleen, zegt dat hij schrijver is." Hij liep terug naar zijn bureau. "Ik zal het adres voor jullie opschrijven, en de naam..." Hij rommelde wat door zijn papieren.
"Harkness," zei hij toen. "Captain Jack Harkness."
- wordt vervolgd -