Jad i piołun

[amti]

Nie mów, o nie mów o szczęściu minionem!
Ono ci jęknie pogrzebowym dzwonem,
Ono ci duszę zakrwawi - - ah! ono
Głowę ci na pierś tak rozpacznie schyli - -
Po co tę chwilę wspominać minioną?
Jad jest i piołun w śnie o takiej chwili.

(...)

Nad owym szczęścia zmarłego cmentarzem,
Takim się nagle uczujesz nędzarzem,
Tak ci zabraknie odwagi do życia,
Takim się prochem zobaczysz w bezkresie - -
Ah! nigdy, nigdy z pamiątek ukrycia
Nie wołaj myśli tej - - ona śmierć niesie.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer