Oct 05, 2012 23:45
"Спатрэбілася ўся рэлігійна-філасофская, мастацка-гістарычная, сацыяльна-крытычная праца XIX стагоддзя, не столькі каб нарэшце, навучыць нас разуменню драм Эсхіла, вучэння Платона, рэлігіі Апалона і Дыяніса, Афінскай дзяржавы і цэзарызму, - не, ад гэтага мы яшчэ вельмі далёкія, - але каб прымусіць нас, нарэшце, адчуць, як невымерна далёка і чужа нам усё гэта, бадай, яшчэ больш чужое, чым мексіканскія багі і індыйская архітэктура."
Які там Эсхіл, калі мы невымерна чужыя нават сваім непасрэдным продкам ужо ў якім трэцім пакаленні. Тым не менш людзі складаюць радаводы, быццам бы з продкамі яны маюць нешта больш супольнае за пэўныя генетычныя паказнікі.