maria luna celica
luma na to, nung March 26 2008 ko pa to sinulat. anyway, eto na:
Maria Luna Celica
*bow*
Kaibigan, o aking kaibigan
May mga nagsasabi sa iyo na matatanaw mo ang pagasa sa pagdilat ng umaga
Na sa pagdilat ng umaga, lahat ng iyong dinadala ay mawawala
Na ang buhay sa mundo natin ay isang masamang panaginip lamang
Naniniwala ka?
Kaibigan, ang umaga ay ilusyon lamang na ginawa upang matakpan ang katotohanan
Nagulat ka?
Naniniwala ka talaga na isang araw ay matatapos din ang kadiliman sa buhay mo?
Hindi mo ba alam na ang kadiliman ay walang katapusan dito sa ating mundo?
Hindi mo ba alam na matagal ka nang niloloko at binubulag ng iyong sariling mundo?
At higit sa lahat ay pinapaasa sa isang bagay na sadyang walang pagasang magkatotoo?
Hindi mo ba napapansin?
Kaibigan, o aking kaibigan
Kay tagal mo nang naghihintay pero bakit parang ang layo parin ng umaga?
Bakit sa tuwing inaakala mo na nandiyan na siya, na mahahawakan mo na siya
Ay bigla nalang siyang mawawala at malalaman na malayo pa pala siya?
Bakit nga ba?
Kaibigan, kahit anong gawin mo, hindi mo siya mahahawakan
Kahit anong paghihintay o pagpapasensya ay walang silbi
Pagkat kahit anong gawin mo, di siya darating, hindi siya lalapit sayo
Pagkat sa ating mundo, di siya pu-puwede dito
Masakit ba?
Sa ating mundo, walang araw dahil dito ay puro ulan lamang
Sa ating mundo, ang puwede lamang umagos ay ang maaalat na luha
Sa ating mundo, halik sa apoy lamang ang makakapawid ng uhaw
Sa ating mundo, ang kinubukasan ay pantasya lamang
Sino siya?
Isang mahiwagang nilalang na galing sa mundong hindi natin alam kung saan?
Isang prinsesang dala ay ang mailap na bukas?
Ang siyang magdadala sa iyo sa mundo kung saan may liwanag?
Ang siyang katapusan ng kadiliman at ang umpisa ng bagong umaga?
Totoo ka ba?
Yan ba ang iyong katanungan sa prinsesang sa buhay mo ay baka magbigay ng liwanag?
Sa prinsesang magsisindi ng kandilang matagal mo nang kinakailangan?
Sa tanging natitira mong pagasa upang makaalpas sa kadiliman?
Sa tingin mo ba ay siya na ang kasagutan?
Siya na nga ba?
Ayan siya, naglalambing sa iyong harapan
Hindi ka ba makapaniwala?
Ayan na, inaabot na niya sa iyo ang kanyang kamay
Ayan na, ikaw ay kanyang inakap at sa labi ikaw ay kanyang hinagkan
Siya na nga ba?
Sasama ka ba sa kanyang kaharian?
Sasama ka ba sa alam mong naroon ang liwanag?
Iiwan mo na ba ang malupit na kadiliman?
Iiwan mo na ba ang siyang sa iyong buhay ay wumawasak?
Handa ka na ba?
Sigurado ka ba sa iyong pasya?
Iyan ay walang atrasan
Pero yan lang ang tanging paraan
Handa ka ba na iwan ang mundo mong malupit?
Napangiti ka na din sa wakas
Sa unang beses sa iyong buhay, nakahawak ka ng makikinis na palad
Nakaamoy ng napakabangong halimuyak
Makakita ng mukha na sa iyo ay nakatitig at natutuwa
Makadama ng pagtbok ng puso na sadyang napakasarap sa pakiramdam
Ngunit kaibigan
Sa iyong paglisan, ang kadiliman ay sa iyoy humahatak
Nakasaulat na daw sa iyong palad ang habang buhay na pagdurusa
Nakatakda kang maghirap
Ikaw ay nabuhay para lamang tikman araw-araw ang kalupitan
Oo, naiintindihan ko
Ikaw ay pumikit at matabos ang isang buntong hininga, ikaw ay dumilat
Sa iyong mga mata, nakita ko ang iyong kinabukasan
Malakas ang kadiliman ngunit sa kanyang mga palad ikaw ay nakakuha ng lakas
Ngayon, ikaw ay may pagasa na upang baguhin ang iyong tadhana
Paalam na
Ang umaga ay mararanasan mo lamang sa kanyang mundo
Oo kaibigan, doon at hindi dito
Hindi dito sa mundo kung saan ang buhay ay sadyang kay pait
Hindi dito sa mundo na walang kasing lupit
Ako’y nagagalak
Masakit para sa amin na malaman na ikaw ay aalis na
Oo, basta magiingat ka
Wag ka magalala, magtiwala ka sa kanya
Sa kanyang mga palad, dun mo makikita ang liwanag ng umaga
Ako’y nakatingin sa kanya
Kitang-kita ko sa kanya ang pagmamahal
Nais ka niyang tulungan kaibigan
Ayaw ka niyang magdusa
Pagkat ang iyong paghihirap ang kanyang kadiliman
Ako’y nakatingin sa kanya
Sa kanyang mga mata, kita ko ang kalupitan na naranasan
Ngunit siya’y nagpalakas, binaluktot ang kanyang tadhana
Nilabanan ang kadiliman at gumawa ng mundong kung saan may umaga
Upang ikaw ay dalhin dun, iligtas, at makasama sa paraisong siya ang may gawa
Aakapin kita
Sa aking pamamaalam nakita ko sa iyong mga mata ang matatamis na luha
Oo, alam ko, ito ay dahil sa kaligayahang nadarama
Oo, alam ko, ito ay dahil sa pagmamahal nadarama
Oo, alam ko, ito ay dahil sa pangakong siya din ay iyong iingatan
Sa una’t-huling pagkakataon
Nakita kitang nakangiti at nakatitig sa kanya
Sa iyong mga mata ay kitang-kita ang naguumapaw na ligaya
Sa iyong puso ay naroon ang pangako mo sa kanya
Na kahit anong mangyari, di mo hahayaan na siya ay mabalik muli sa kadiliman
Napagisip-isip ko lang
Lagi mong sinasabi na lagi mong pilit na hinahanap ang landas ng umaga
Pero napagtanto ko lang, hindi mo siya hinanap
Bigla nalang siyang nagpakita sa iyo
At hindi mo inaasahan yung pagkakataon na iyon
Napagmasdan ko siya
Sa kanyang mga nakapikit na mga mata, habang siya ay nasa iyong mahigpit na akap
Nababasa ko, nadidinig ko, nadarama ko ang sinasabi ng puso niya
Mahal ka niya
Hindi ka niya pababayaan sapagkat ang pagkasawi mo ang kanyang kadiliman
Hindi ka niya pababayaan sapagkat ang iyong pagbagsak ay di niya papayagan
Kahit na ba ang kanyang kaligtasan na lamang ay ang kanyang huling hininga
Pati ito ay kanyang ibigay sa iyo kung ito ay iyong kinakailangan
Mahal ka niya
Ang salubungin ang umaga na ikaw ay kanyang kasama
Ang mahalikan kayo ng panibagong liwanag habang ikaw ay katabi niya
Ang mahagkan ka kasabay ng pag-gising ng umaga
Iyon ang kanyang tanging ligaya
Napansin ko agad
Sa nakapikit mong mga mata habang siya ay iyong kaakap
Nadarama ko, nakikita ko sa iyo, alam ko ang ipinahihiwatig ng iyong mukha
Mahal mo siya
Ang panoorin siya habang siya’y naglalaro na parang bata sa ulan
Ang mabantayan siya habang siya’y naiidlip sa kalawakan
Kahit ang katumbas nito ay ang kalabanin ang di matibag na kadiliman
Kahit na ang lupit nito ay muling maranasan, lahat ito kakayanin, para lang sa kanya
Mahal mo siya
Ang matitigan siya, ang maakap siya, ang mahagkan siya
Ang magawa ang lahat ng iyon hangang sa katapusan ng walang hanggan
Ang makita mo ang iyong sarili sa kanyang mga mata hangang sa matapos na ang lahat
Iyon ang iyong tanging ligaya
Ngayon ako ay nakangiti
Alam kong ngayon ay maligaya ka na
Alam kong siya ang iyong pinapangarap
Alam kong ang puso mo ay nagagalak na
Alam kong kahit hindi mo sabihin, eto ang iyong huling paalam:
Paalam kadiliman
Sa aking tanging ligaya ako ay sasama
Ako ay papanaw na
Hinihintay na ako ng bukang liwayway
Paalam kaibigan, o aking kaibigan
*bow*