Сибирячка в 81 год катается на коньках по льду Байкала и самостоятельно ведет хозяйство(+5лет назад)
Я просто сохраню ссылки (видео сохранила к себе в комп).
https://www.youtube.com/watch?v=hMxiCkgFuWA
(49 115 просмотров 19 мар. 2023 г.) Длительность всего-ничего: 2:32
Любовь Мореходова живет на берегу озера Байкал и в свой 81 год ежедневно проезжает по 4-8 км на коньках. К тому же пенсионерка в одиночку ухаживает за 14 коровами и телятами, а также несколькими десятками кур, собак и кошек.
Нашлось видео - более подробное - она же 5 лет назад, в 2018 году:
https://www.youtube.com/watch?v=mEOjy7o7v98
Канал "Настоящее Время", 3,31 млн подписчиков, 1 887 572 просмотра 7 февр. 2018 г., длительность 23:58.
76-летняя Любовь Мореходова живет в одиночестве на отдаленном хуторе Халы на берегу Байкала. Транспорта и дорог в тех местах нет. Если у женщины возникает необходимость куда-то добраться зимой, она надевает старенькие, но еще крепкие коньки, младше ее на два года, и выходит на байкальский лед.
[там почему-то греческий текст, ладно, тоже скопирую:]
Там на ютюбе почему-то греческий текст и польский, ладно, греческий текст тоже скопирую (польский не буду):
Расшифровка видео
0:26
Του 1943 είναι αυτά τα πατίνια
0:30
Το φαντάζεστε;
0:37
Έχουν πολύ καιρό να τροχιστούν...ξέρετε...
0:47
Εκεί 4 και πίσω 4, σύνολο 8 χιλιόμετρα
0:50
Και εκεί που θα πάω άλλα 4 χιλιόμετρα και πίσω
0:59
Και όταν η αγελάδα είναι μακριά, το να σέρνεσαι στο χιόνι
1:03
Καλύτερα να δέσω τα πατίνια, θα πεταχτώ να δω, να φωνάξω και αυτές
1:08
όλες θα γυρίσουν στο σπίτι
1:19
Δεν ξέρω τι νιώθω, αλλά φαίνεται ότι έτσι πρέπει να' ναι
1:23
Την ταχύτητα...νιώθω καλά
1:25
Όταν και ο άνεμος είναι με το μέρος μου...ωωω εγώ πετάω!
1:29
Και το παλτουδάκι μου ανοίγω
1:32
σαν πανί γίνεται...
1:34
Τρέχεις με ταχύτητα...αλλά φοβάσαι αν το πατίνι...
1:37
παγιδευτεί στην σχισμή...τότε την έκατσες
1:40
και τα μούτρα θα' ναι είναι...χαχαχα
1:44
Στήριζω τον εαυτό μου κάπως, δεν ξέρω...
1:47
Πονάει η πλάτη μου αλλά με τα πατίνια τρέχω και δεν πονάει
2:07
Λιουμπόβ (Αγάπη) Μορεχόντοβα
2:21
Το πατρικό μου όνομα είναι Μάρκοβα
2:23
Και του άνδρα μου Μορεχόντοβα, Λιουμπόβ Νικολάγιεβνα (του Νικολά)
2:26
Γενημένη το 1941
2:28
Ζω στην τοποθεσία Χάλι
2:30
εδώ ζούσαμε πάντα
2:32
Στην αρχή στον οικισμό Κουμά ήταν το σχολείο τεσσάρων τάξεων. 4 χιλιόμετρα από' δω
2:37
Εκεί και πίσω πηγαίνω-ερχόμασταν
2:40
πιτσιρικάδες και όλοι με πατίνια, το χειμώνα με πατίνια
2:50
Πρέπει όλα αυτά να τα φέρνεις να τα καθαρίζεις, πρέπει
2:53
..να τα βγάζεις έξω. Να τα!
2:55
Τα βρωμιάρικά μου
2:57
Τα είχα καθαρίσει και τώρα βλέπεις πόσο βρώμικα είναι;
3:02
Αυτός είναι ο Όσιπ και αυτή η Ανφίσσα
3:05
Να...
3:06
Τρώνε σανό
3:09
Και εκεί κότες. Τέσσερεις. Δύο κότες και δυο πετεινοί
3:14
Τα υπόλοιπα τα σκυλιά τα φάγανε
3:15
Άρχισαν να χτίζουν τον υδροηλεκτρικό σταθμό του Ιρκούτσκ
3:19
Εμείς ζούσαμε εκεί στο παλιό Ουλουνχάν
3:22
Όταν άρχισαν να το χτίζουν ή όταν ήταν στο σχεδιασμό
3:26
Πέρασε η επιτροπή και σκεφτόταν
3:29
ποιον θα πλημμυρίσει και ποιον όχι
3:32
Όσιπ είσαι βρώμικος! Βρωμιάρης, κάπου λερώθηκε ολόκληρος!
3:36
Δεν πειράζει
3:37
Και έτσι στον πατέρα μου είπαν:
3:40
"Εδώ εσείς θα πλημμυρίσετε"
3:42
Έδωσαν 8.000 και είπαν: "Φύγετε"
3:45
"Όπου θέλετε μετακομίστε". Έτσι και βρήκε αυτό το μέρος και μετακόμισε
3:48
Ήταν την χρονιά...πότε χτίζανε τον σταθμό;...
3:51
Ήταν αρχές του 1950, νομίζω. Από τότε και ζούμε εδώ.
4:26
Δεν ξέρω...
4:27
Καθόλου δεν ξέρω τέτοιους ανθρώπους που να ζούσαν εδώ μόνοι τους
4:32
Κυρίως εδώ είναι τα τουριστικά καταλύματα τώρα
4:38
Αυτή είναι η Ρούφα και αυτή η Κρασούλια
4:42
Αυτή είναι η Μαλβίνα και αυτή η Μάσα. Και εκείνη είναι η Ντούνκα
4:45
Ορίστε
4:47
Κοίτα πόσο κοπριά πρέπει να βγάλω από' δω
4:53
Άντε, τρώγε!
4:56
Όλοι έχουν τώρα πολλά ζώα
4:58
Γι' αυτό και κρέας είναι πολύ δύσκολο να πουλήσει κανείς
5:02
Και το ζωντανό ζώο είναι σχεδόν αδύνατον
5:07
Αν μπορούσες να την πουλήσεις...και γιατί όχι
5:10
Αφού είναι καλή για αναπαραγωγή. Γιατί να μην πουληθεί;
5:13
Κανείς δεν αγοράζει
5:15
Από το 1959 έως το 2002 εγώ δούλευα στο εργοστάσιο
5:18
Και μετά δούλευα...
5:21
και ως φύλακας και ως καθαρίστρια
5:24
Ούτως και άλλως δούλευα μέχρι το 2011
5:30
Α όχι, μέχρι το 2010
5:33
όταν αρρώστησε ο Μίσα Μορεχόντοβ, ο άνδρας μου
5:37
Τότε τα παράτησα όλα
5:40
Και τον πρόσεχα. Βγήκε σε σύνταξη, μετακόμισε εδώ
5:43
Και αγοράσαμε αγελάδα
5:47
Μετά το νοικοκυριό μας έφτασε τις 25 αγελάδες. Δεν είχαμε ηλεκτρισμό όμως
5:52
Δεν είχαμε καθόλου φως
5:54
Αυτή γεννήθηκε τόσο δα μικρούλα, τόσο περιποιημένη
5:58
τόσο μικρούλα και λέω
6:00
Να η Μαλβίνα μου
6:03
Τώρα μεγάλη Μαλβίνα πια
6:06
Ορίστε
6:08
- Και ο Όσιπ από που προέκυψε; - Αυτή είναι η Μάσκα
6:11
Και το όνομα Όσιπ πως το σκεφτήκατε;
6:14
Τον Όσιπ πως το έβγαλα; Πολύ απλά!
6:16
Κοίταξα το εορτολόγιο και είπα: "πως να τον βγάλω καλύτερα;"
6:22
- Στο θρησκευτικό;
6:24
- Όχι, αγαπητέ μου. Δεν τα πιστεύω καθόλου αυτά
6:28
Απλά ήθελα να μην έχει κανείς άλλος τέτοιο όνομα
6:34
Επειδή όλοι οι συνάδελφοι γελάνε μαζί μου
6:36
Λένε: "Λιούμπα εσύ..."
6:39
Και αυτοί όλοι έχουν ζώα με ονόματα μόνο Αντόσκα και Αντόσκα
6:41
Είτε Μπόρκα. Άλλα ονόματα δεν έχουν!
6:44
Ενώ σε μένα όλα τα ζώα έχουν διαφορετικά
6:47
Και όταν έρχονται αυτοί οι...
6:50
... πως τους λένε;...
6:52
Οι γιατροί των αγελάδων; Πως τους λένε;
6:55
Οι κτηνίατροι!
6:57
Παίρνουν αίμα για εξετάσεις κάθε φορά
7:01
Κάνουν εμβόλια την άνοιξη και φθινόπωρο
7:04
Και αυτοί λένε:
7:08
"Της θείας Λιούμπας οι αγελάδες"
7:11
"Μόνες τους πάνε στον φράχτη και κάνουν αμβόλια"
7:14
"Και εκεί πρέπει να τις κυνηγάς για να τις πιάσεις"
7:17
Είναι άγριες εκεί!
7:20
Γιατί δεν πάνε να τις χαϊδέψουν έτσι...
7:23
Όσο και να προσπαθούσαμε να δώσουμε να καταλάβει, ο διοικητής της περιοχής μας δεν έδινε σημασία
7:31
Ότι η περιοχή αυτή δεν έχει καμία σημαντική σημασία
7:34
Και έτσι τέρμα. Το 2011,
7:37
όταν πέθανε ο Μηχαήλ
7:40
Μόνοι μας βάλαμε τον στύλο
7:43
Παλεύαμε, παλεύαμε και στο τέλος
7:45
μας το έφερεαν το ρεύμα το 2011
7:48
Εγώ ήδη ζούσα εδώ με τον Μίσα (Μηχαήλ)
7:51
τον πρόσεχα και λοιπά
7:55
Ζήσαμε 47 χρόνια μαζί
8:05
Έλα εδώ όμορφη
8:07
Τώρα περίμενε
8:08
Έλα εδώ! Μα που πας!;
8:20
Άντε πήγαινε
8:25
Άντε πήγαινε
8:34
Κάτια, κάτσε από αυτή τη μεριά για να πάνε εκεί
8:48
Θα γίνω όμορφη όταν βάλω τα δόντια μου
9:07
Θα σου δείξω εγώ! Θα σου δείξω!
9:17
Βλέπετε ζω εδώ μόνη μου και δεν φοβάμαι τίποτα
9:20
Δεν φοβάμαι τίποτα. Κάποιος περπατάει στην σκεπή μου
9:23
Έλεγα ποιος περπατάει εκεί πάνω άραγε;
9:26
Ποιος ανέβηκε εκεί. Περπατάει και κάνει θόρυβο
9:29
Περίμενα μέχρι το πρωί. Το πρωί ανέβηκα να δω
9:34
Κοιτάω και ήταν η Πάλμα (σκυλί). Ανέβηκε για να βρει μέρος να γεννήσει κουτάβια
9:40
8 κουτάβια γέννησε. Της λέω πως ανέβηκε εσύ εκεί πάνω ρε μάνα, τι σε έκανε;
9:54
Και όταν έρχεται κάποιος, εγώ βγαίνω έξω, ανοίγω την πύλη, τις πόρτες
10:00
Καμιά φορά έρχονται και ενοχλούν αυτοί με τις γουρούνες
10:04
Τόσο αγενείς. Οδηγάνε εκεί που εμείς το σανό κόβουμε
10:10
Όλα είναι περιφραγμένα αλλά αυτοί δεν νοιάζονται
10:13
Αυτοί δεν ξέρουν ότι εμείς προσέχουμε αυτό το χορτάρι σαν δεν ξέρω τι
10:38
Θα σου δείξω εγώ!
10:42
Τον παράτησαν
10:43
Το λυπάμαι
10:45
Και να τον ταΐζεις... Είναι μεγάλος!
10:48
Μόνο αυτός μια γαβάθα θέλει. Και που να του βρω φαγητό; Εγώ δεν αφήνω αποφάγια
10:52
Αλλά του μαγειρεύω κάτι, έστω κάτι, κάθε μέρα
10:56
Μια φορά την ημέρα
11:04
Με τα σκυλιά εγώ... Βλέπεις, εγώ άρχισα να μην ακούω τόσο καλά
11:08
Αλλά γενικά κανένας δεν θα με ξαφνιάσει
11:12
Όταν ξαφνιάσεις κάποιον, ο άνθρωπος τρομάζει
11:16
Όταν όμως ο σκύλος γαυγίσει, εγώ βγαίνω και ξέρω ότι πρέπει να δω ποιος ήρθε
11:20
Ή οι αγελάδες ήρθαν ή κάποιος άλλος
11:26
Δωσ' το μου!
11:30
Να τρελαθείς μπορείς!
11:32
Μ' αυτά τα σκυλιά!
11:36
Αλλά και πάλι τα λυπάμαι
11:45
Τόλικ!
11:46
Δώσε μου το πόδι σου! Ο καλύτερος φίλος!
11:50
Ο καλύτερος φίλος. Είναι πολύ καλός, δεν δαγκώνει, τίποτα. Αλλά κάπως θυμωμένος έγινε
11:56
Στις αγελάδες γαυγίζει όλη την ώρα. Του φωνάζω και ησυχάζει
12:00
Κάπως έτσι είναι
12:02
Όταν ήταν η Πάλμα, αυτή με τάϊζε το χειμώνα
12:05
Και καλοκαίρι και χειμώνα. Και τα παιδιά τάϊζε
12:08
Θα φέρει...Θα κλέψει από τους τουρίστες γλυκά, ψωμί, σαλάμια
12:15
Μια φορά ένας τύπος σταμάτησε και δεν έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου
12:20
Έτσι έκλεψε το ψωμί απ' αυτόν και μας έφερε
12:23
Τα παιδιά, όταν αυτή καραμέλες τους έφερνε, αυτά την φιλούσανε!
12:29
Μετά έφερε...μάλλον κάποιος κυνηγός μάλλον άφησε τα κυάλια του κάτω...
12:36
Αυτή τα έφερε και τα άφησε στο κουτί της
12:39
Και εγώ λέω τι είναι αυτό το πράσινο; Τόσο μεγάλα κυάλια, όμορφα
12:44
Έτσι τα έφερε εδώ
12:45
Από' κει έκλεβε, μια φορά μια μεγάλη πετσέτα έφερε
12:50
Και γι' αυτό μάλλον την πυροβόλησαν, επειδή έκλεβε
12:53
Αλλά ήταν πάρα πολύ καλό σκυλί, πάρα πολύ
12:58
Μόνη μου τα κόβω
13:00
Αλλά αυτά είναι όταν ο γιος μου ήταν σε άδεια
13:04
Παλιά δούλευα στην πρέσα στο εργοστάσιο
13:07
Φτιάχναμε κρεβάτια
13:09
Μετά έγινα συγκολλητής.
13:12
Όταν άρχισα να δουλεύω ως συγκολλητής, πήγα στο πολυτεχνείο
13:15
και τελείωσα την ειδίκευση στην συγκόλληση
13:17
Μετά έγινα τορναδόρος. Και έπειτα τεχνολόγος μηχανικός
13:30
Αυτά τα ξύλα είναι για το βράδυ
13:34
13:38
Έτσι παίρνεις το κούτσουρο
13:40
χοντρό
13:42
Έτσι. Βλέπεις; Στη μέση
13:45
Στην μέση μία φορά να!
13:46
Έξω από τη μέση. Να! Τώρα τέρμα
13:50
Στην ουσία το έκοψα
13:56
Έτσι, 4 κουτσουράκια
14:02
Τώρα θα κάτσω λίγο να ξεκουραστώ. Κουράστηκα
14:06
Αυτό το σπίτι εδώ είναι παλιό
14:09
Είναι το πατρικό, έχει χαλάσει πια. Και αυτό το σπίτι το έχτισε ο Μίσα (Μηχαήλ)
14:13
Πολύ κουράζεστε;
14:17
Η σπονδυλική στήλη δεν κρατάει
14:20
Όλα φεύγουν εδώ...
14:23
...πιέζουν το στομάχι και προφανώς και την καρδιά καμιά φορά
14:26
14:27
Κάτι παθαίνει η καρδιά, έχω ταχυκαρδία εδώ και καιρό
14:31
Από νεανική ηλικία μάλλον
14:34
Εδώ κρατάω διάφορα παλιά υφάσματα
14:38
- Σας αρέσουν τα όμορφα υφάσματα; - Βέβαια!
14:40
Μάλλον είναι στο αίμα μου
14:43
Όμορφα ντυνόμου πάντα
14:45
Τα παιδιά μου πάντα τα έντυνα όμορφα
14:48
Πάντα με ρωτούσαν: "Πότε προλαβαίνεις να τα κάνεις αυτά;"
14:50
Γιατί εγώ πάντα δούλευα
14:53
Τα βράδια κάτι ασπρίζω, βάφω
14:55
Ζωγραφίζω, ασχολούμαι με καμιά χαζομάρα μέσα στο σπίτι
15:00
Τέσσερα παιδιά είχα, έμειναν δύο
15:03
Είχα 5 εγγόνια. Το ένα κοριτσάκι η Αλιόνα
15:08
ήταν εξώγαμη, δεν την μεγαλώσαμε εμείς
15:10
Η μαμά της την μεγάλωσε, καλό κορίτσι
15:14
Τα υπόλοιπα παιδιά της Σβέτας, τον Βόβα και την Νατάσσα
15:18
Μετά απ' αυτούς εμείς τους μεγαλώναμε από το 2008
15:22
Η Νατάσσα το έπλεξε
15:24
- Και ποια είναι η Νατάσσα;
15:26
- Η Νατάσσα είναι η εγγονή μου
15:28
Σπούδαζε στην Κίνα, πήρε πτυχίο
15:31
Έπρεπε να πληρώσουμε 150.000 ρούβλια
15:34
για ένα έτος
15:36
Με το ζόρι τα μαζέψαμε, αναγκάστηκα και να δανειστώ από κάποιους
15:40
και ακόμα δεν έχω ξεχρεώσει
15:42
Και γι' αυτό...
15:44
Αν μπορούσα θα ήθελα να πουλήσω κρέας, αν είναι να σφάξω το ζώο και να πουλήσω
16:00
Για να μην παγώσουν τα αφτιά μου
16:04
Αφού είμαι και κουφή κιόλας και...
16:07
και
16:09
φοβάμαι μην κρυώσουν τα αφτιά μου και κουφαθώ τελείως
16:27
Θα μπορούσα όλη τη δουλειά να την κάνω με φτυάρι...
16:32
...αλλά δεν μπορώ έτσι με το φτυάρι
16:36
πρέπει να σκύψεις να ισώσεις
16:39
και έτσι, έσκυψα και τα μάζεψα όλα
16:42
Είναι σκληρή η Βαϊκάλη
16:44
Και η λίμνη αλλάζει την...πως να την πω
16:48
Την κοιτάς καμιά φορά
16:50
Καμιά φορά είναι σαν καθρέπτης
16:53
Καμιά φορά κυματάκια
16:57
Και όλα αυτά.... Όταν κάθομαι μόνη μου εκεί στην κουζίνα
17:02
Κάθομαι και κοιτάω και έρχεται η
17:05
κάποια
17:07
χαρά ή κάποια διάθεση
17:10
όμορφη διάθεση
17:12
Και μετά σκέφτομαι να ήταν κάποιος δίπλα μου, να έβλεπε και να έλεγε: "Τι ομορφιά!"
17:16
Ομορφιά απερίγραπτη!
17:22
Το καλοκαίρι όταν είνα πολλοί οι άνθρωποι εδώ
17:25
καμιά φορά περπατάω και λέω: "μαζέψτε τα σκουπίδια σας"
17:28
"Μαζέψτε τα σκουπίδια σας, μην τα αφήνετε. Όλα αυτά στην Βαϊκάλη καταλήγουν"
17:33
Λέω "Όλα αυτά τα σκουπίδια σας, δεν μπορείτε να τα κάψετε;"
17:37
"Δεν μπορείτε να τα μαζέψε όλα και να τα πάρετε από' δω;"
17:40
Και απαντάνε: "Ναι, ναι, όλα θα τα κάνουμε!"
17:43
Ξαναπερνάω και όλα τα έχουν αφήσει. Όλα αυτά καταλήγουν στην Βαϊκάλη!
17:48
Και όλο αυτό με καταπιέζει με κάνει να...
17:53
...στεναχωριέμαι, να θυμώνω!
17:56
Επειδή όλη αυτή η ασχήμια συμβαίνει. Με εκνευρίζει αυτό!
18:07
Πιστεύω στους ανθρώπους, πιστεύω στον εαυτό μου
18:10
πιστεύω στα παιδιά μου
18:13
Οι άνθρωποι λένε: "Πιστεύω"
18:16
Αλλά τον Θεό, εγώ δεν πιστεύω στον Θεό
18:20
Εμείς είχαμε Θεό, καθόταν στην γωνία,
18:23
ο πατέρας πάντα μόλις φάει, προσευχόταν
18:26
Ο πατέρας μου ήταν, πως να σου το πω
18:30
Παλαιών τρόπων
18:33
προ-επαναστατικών τρόπων
18:35
Πάντα χτυπούσε την μητέρα για το τίποτα
18:38
Και η μητέρα μου ήταν αγράμματη
18:41
αλλά πολύ καλή και αγαθή γυναίκα
18:44
Και όταν ήμουν μικρή, σκεφτόμουν
18:47
"Τι θέλει και προσεύχεται στον θεό;!"
18:50
'Και μετά χτυπάει! Τι θέλει;!"
18:53
Αυτόν τον Θεό εγώ τον αποσυναρμολόγησα και τον πέταξα
18:57
Το πέταξα και αυτός...
19:00
μόλις φάει κάνει έτσι
19:04
Και εγώ σκόφτομαι "Να, πάλι"
19:06
Και μετά κοίταξε και δεν ήταν εκεί ο Θεός του. Δεν υπάρχει Θεός
19:11
Αλλά η μαμά μου έλεγε: "Λιούμπκα...τέρμα, την έβαψες"
19:17
Η μαμά, βέβαια, δεν έλεγε έτσι. Εγώ το λέω έτσι
19:21
Εγώ είπα: "Τι θέλει αυτός όλη την ώρα προσεύχεται και μετά όλη την ώρα χτυπάει;!"
19:28
Ο πατέρα μου όμως δεν μου είπε τίποτα
19:30
Μετά απλά δεν κοιτούσε εκεί αλλά απλά...
19:34
και έφευγε
19:35
Θα φάει και θα φύγει. Έτσι ήταν
19:48
Ο αέρας; Φυσικά είναι πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα
19:52
Αμα δώσεις σανό στις αγελάδες, όλο θα το πάρει
19:56
Είναι μεγάλο πρόβλημα
19:58
Καλύτερα παγωνιά και ηρεμία
20:01
Αλλά όταν και η παγωνιά και αέρας
20:03
- είναι θάνατος για τις αγελάδες. - Πόσο χαμηλά πέφτει η θερμοκρασία;
20:08
Φέτος πολύ έπεσε. Κάτω από το -30 βαθμούς
20:11
Και ο αέρας ήταν μάλλον 30-35 μέτρα το δευτερόλεπτο
20:16
Τόσο δυνατός αέρας
20:24
Τώρα θα πάω να φέρω σανό
20:27
μετά θα το στρώσω
20:29
Και εδώ τέρμα. Μετά θα πάω να κόψω ξύλα
20:32
Αλλά μάλλον δεν χρειάζεται
20:40
Το πρωί στι 5:30 σηκώθηκα, άναψα την σόμπα
20:43
έφαγα κάτι, μαγείρεψα για τα σκυλιά και για μένα
20:47
Περιμένω μέχρι να φουντώσει η σόμπα και να την κλείσω και φεύγω
20:52
Καθαρίζω την κοπριά
20:55
Στρώνω το σανό
20:57
Από το βράδυ το στρώνω και το πρωί βάζω κι' άλλο
21:00
Το πρωί και το βράδυ
21:03
Μετά βγάζω την κοπριά
21:06
Καθαρίζω την παγότρυπα στην λίμνη
21:08
Αρμέγω τις αγελάδες
21:11
Φύγε! Αν πέσεις, πως θα σε βγάλω από το νερό;!
21:14
Έλα φύγε!
21:19
Δεν χρειάζεται να είσαι εδώ!
21:37
Σ' αυτό το σημείο το σπίτι είναι τα πάντα για μένα
21:40
Θα μπορούσα να τα παρατήσω όλα αφού πέθανε ο άνδρας μου, έτσι;
21:44
Αλλά δεν μπορούσα να το κάνω
21:46
Ήξερα ότι εδώ η ζωή είναι πολύ δύσκολη. Το ήξερα
21:49
Από μικρή ηλικία ζω εδώ. Γι αυτό και....
21:52
...το λυπάμαι επειδή είναι το πατρικό
21:55
Επειδή ο πατέρας μου δούλευε εδώ με την μητέρα μου
21:59
Πως να τα παρατήσω; Πείτε μου, πως να τα παρατήσω;
22:02
Θα τα κλέψουν όλα, θα τα κάψουν
22:04
Ο οικισμός εδώ ήταν μεγάλος. Εκεί
22:07
Εκεί στο ύψωμα
22:09
Βλέπεις; Την έδιωξε τώρα
22:15
Α όχι, χόρτασε το νερό
22:17
Έφυγε
22:18
Και όταν πεθάνω εγώ μόνο ο Κιρίλ μπορεί
22:22
Ο Κιρίλ, ο μικρότερος γιός
22:25
Αυτό μπορεί να τα κάνει όλα
22:28
Και με τις αγελάδες και με το νοικοκυριό ξέρει
22:31
Θα τα καταφέρει. Όταν έρχεται εδώ...
22:33
...εγώ μπορώ να πάω στο Ιρκούτσκ...
22:36
...και αυτός θα τα κάνει εδώ όλα όπως πρέπει
22:48
Έφυγε μάλλον
22:51
Έχω εδώ δυο μοσχάρια, ένα μεγάλο, καλό...
22:53
Τριών ετών. Και αυτοί βλέπεις....
22:56
...δεν μπορώ να τους μαζέψω με τίποτα!
22:59
Μάλλον αγριέψανα εκεί. Κρύο κάνει, τους λυπάμαι
23:02
Τους έδινα σανό και αυτά δεν έρχονται!
23:06
Αλλά και πάλι όταν θα έρθει κάποιος..
23:07
...θα πεταχτώ,
23:10
...με πατίνια θα τρέξω...
23:12
...θα τα πιάσω από τα κέρατα...
23:14
...και θα τα φέρω. Ένα είνα καλό, μεγάλο μοσχάρι
23:20
Κάπως έτσι...
https://www.youtube.com/watch?v=hMxiCkgFuWA
Click to view(49 115 просмотров 19 мар. 2023 г.) Длительность всего-ничего: 2:32
Любовь Мореходова живет на берегу озера Байкал и в свой 81 год ежедневно проезжает по 4-8 км на коньках. К тому же пенсионерка в одиночку ухаживает за 14 коровами и телятами, а также несколькими десятками кур, собак и кошек.
Нашлось видео - более подробное - она же 5 лет назад, в 2018 году:
https://www.youtube.com/watch?v=mEOjy7o7v98
Канал "Настоящее Время", 3,31 млн подписчиков, 1 887 572 просмотра 7 февр. 2018 г., длительность 23:58.
76-летняя Любовь Мореходова живет в одиночестве на отдаленном хуторе Халы на берегу Байкала. Транспорта и дорог в тех местах нет. Если у женщины возникает необходимость куда-то добраться зимой, она надевает старенькие, но еще крепкие коньки, младше ее на два года, и выходит на байкальский лед.
[там почему-то греческий текст, ладно, тоже скопирую:]
Там на ютюбе почему-то греческий текст и польский, ладно, греческий текст тоже скопирую (польский не буду):
Расшифровка видео
0:26
Του 1943 είναι αυτά τα πατίνια
0:30
Το φαντάζεστε;
0:37
Έχουν πολύ καιρό να τροχιστούν...ξέρετε...
0:47
Εκεί 4 και πίσω 4, σύνολο 8 χιλιόμετρα
0:50
Και εκεί που θα πάω άλλα 4 χιλιόμετρα και πίσω
0:59
Και όταν η αγελάδα είναι μακριά, το να σέρνεσαι στο χιόνι
1:03
Καλύτερα να δέσω τα πατίνια, θα πεταχτώ να δω, να φωνάξω και αυτές
1:08
όλες θα γυρίσουν στο σπίτι
1:19
Δεν ξέρω τι νιώθω, αλλά φαίνεται ότι έτσι πρέπει να' ναι
1:23
Την ταχύτητα...νιώθω καλά
1:25
Όταν και ο άνεμος είναι με το μέρος μου...ωωω εγώ πετάω!
1:29
Και το παλτουδάκι μου ανοίγω
1:32
σαν πανί γίνεται...
1:34
Τρέχεις με ταχύτητα...αλλά φοβάσαι αν το πατίνι...
1:37
παγιδευτεί στην σχισμή...τότε την έκατσες
1:40
και τα μούτρα θα' ναι είναι...χαχαχα
1:44
Στήριζω τον εαυτό μου κάπως, δεν ξέρω...
1:47
Πονάει η πλάτη μου αλλά με τα πατίνια τρέχω και δεν πονάει
2:07
Λιουμπόβ (Αγάπη) Μορεχόντοβα
2:21
Το πατρικό μου όνομα είναι Μάρκοβα
2:23
Και του άνδρα μου Μορεχόντοβα, Λιουμπόβ Νικολάγιεβνα (του Νικολά)
2:26
Γενημένη το 1941
2:28
Ζω στην τοποθεσία Χάλι
2:30
εδώ ζούσαμε πάντα
2:32
Στην αρχή στον οικισμό Κουμά ήταν το σχολείο τεσσάρων τάξεων. 4 χιλιόμετρα από' δω
2:37
Εκεί και πίσω πηγαίνω-ερχόμασταν
2:40
πιτσιρικάδες και όλοι με πατίνια, το χειμώνα με πατίνια
2:50
Πρέπει όλα αυτά να τα φέρνεις να τα καθαρίζεις, πρέπει
2:53
..να τα βγάζεις έξω. Να τα!
2:55
Τα βρωμιάρικά μου
2:57
Τα είχα καθαρίσει και τώρα βλέπεις πόσο βρώμικα είναι;
3:02
Αυτός είναι ο Όσιπ και αυτή η Ανφίσσα
3:05
Να...
3:06
Τρώνε σανό
3:09
Και εκεί κότες. Τέσσερεις. Δύο κότες και δυο πετεινοί
3:14
Τα υπόλοιπα τα σκυλιά τα φάγανε
3:15
Άρχισαν να χτίζουν τον υδροηλεκτρικό σταθμό του Ιρκούτσκ
3:19
Εμείς ζούσαμε εκεί στο παλιό Ουλουνχάν
3:22
Όταν άρχισαν να το χτίζουν ή όταν ήταν στο σχεδιασμό
3:26
Πέρασε η επιτροπή και σκεφτόταν
3:29
ποιον θα πλημμυρίσει και ποιον όχι
3:32
Όσιπ είσαι βρώμικος! Βρωμιάρης, κάπου λερώθηκε ολόκληρος!
3:36
Δεν πειράζει
3:37
Και έτσι στον πατέρα μου είπαν:
3:40
"Εδώ εσείς θα πλημμυρίσετε"
3:42
Έδωσαν 8.000 και είπαν: "Φύγετε"
3:45
"Όπου θέλετε μετακομίστε". Έτσι και βρήκε αυτό το μέρος και μετακόμισε
3:48
Ήταν την χρονιά...πότε χτίζανε τον σταθμό;...
3:51
Ήταν αρχές του 1950, νομίζω. Από τότε και ζούμε εδώ.
4:26
Δεν ξέρω...
4:27
Καθόλου δεν ξέρω τέτοιους ανθρώπους που να ζούσαν εδώ μόνοι τους
4:32
Κυρίως εδώ είναι τα τουριστικά καταλύματα τώρα
4:38
Αυτή είναι η Ρούφα και αυτή η Κρασούλια
4:42
Αυτή είναι η Μαλβίνα και αυτή η Μάσα. Και εκείνη είναι η Ντούνκα
4:45
Ορίστε
4:47
Κοίτα πόσο κοπριά πρέπει να βγάλω από' δω
4:53
Άντε, τρώγε!
4:56
Όλοι έχουν τώρα πολλά ζώα
4:58
Γι' αυτό και κρέας είναι πολύ δύσκολο να πουλήσει κανείς
5:02
Και το ζωντανό ζώο είναι σχεδόν αδύνατον
5:07
Αν μπορούσες να την πουλήσεις...και γιατί όχι
5:10
Αφού είναι καλή για αναπαραγωγή. Γιατί να μην πουληθεί;
5:13
Κανείς δεν αγοράζει
5:15
Από το 1959 έως το 2002 εγώ δούλευα στο εργοστάσιο
5:18
Και μετά δούλευα...
5:21
και ως φύλακας και ως καθαρίστρια
5:24
Ούτως και άλλως δούλευα μέχρι το 2011
5:30
Α όχι, μέχρι το 2010
5:33
όταν αρρώστησε ο Μίσα Μορεχόντοβ, ο άνδρας μου
5:37
Τότε τα παράτησα όλα
5:40
Και τον πρόσεχα. Βγήκε σε σύνταξη, μετακόμισε εδώ
5:43
Και αγοράσαμε αγελάδα
5:47
Μετά το νοικοκυριό μας έφτασε τις 25 αγελάδες. Δεν είχαμε ηλεκτρισμό όμως
5:52
Δεν είχαμε καθόλου φως
5:54
Αυτή γεννήθηκε τόσο δα μικρούλα, τόσο περιποιημένη
5:58
τόσο μικρούλα και λέω
6:00
Να η Μαλβίνα μου
6:03
Τώρα μεγάλη Μαλβίνα πια
6:06
Ορίστε
6:08
- Και ο Όσιπ από που προέκυψε; - Αυτή είναι η Μάσκα
6:11
Και το όνομα Όσιπ πως το σκεφτήκατε;
6:14
Τον Όσιπ πως το έβγαλα; Πολύ απλά!
6:16
Κοίταξα το εορτολόγιο και είπα: "πως να τον βγάλω καλύτερα;"
6:22
- Στο θρησκευτικό;
6:24
- Όχι, αγαπητέ μου. Δεν τα πιστεύω καθόλου αυτά
6:28
Απλά ήθελα να μην έχει κανείς άλλος τέτοιο όνομα
6:34
Επειδή όλοι οι συνάδελφοι γελάνε μαζί μου
6:36
Λένε: "Λιούμπα εσύ..."
6:39
Και αυτοί όλοι έχουν ζώα με ονόματα μόνο Αντόσκα και Αντόσκα
6:41
Είτε Μπόρκα. Άλλα ονόματα δεν έχουν!
6:44
Ενώ σε μένα όλα τα ζώα έχουν διαφορετικά
6:47
Και όταν έρχονται αυτοί οι...
6:50
... πως τους λένε;...
6:52
Οι γιατροί των αγελάδων; Πως τους λένε;
6:55
Οι κτηνίατροι!
6:57
Παίρνουν αίμα για εξετάσεις κάθε φορά
7:01
Κάνουν εμβόλια την άνοιξη και φθινόπωρο
7:04
Και αυτοί λένε:
7:08
"Της θείας Λιούμπας οι αγελάδες"
7:11
"Μόνες τους πάνε στον φράχτη και κάνουν αμβόλια"
7:14
"Και εκεί πρέπει να τις κυνηγάς για να τις πιάσεις"
7:17
Είναι άγριες εκεί!
7:20
Γιατί δεν πάνε να τις χαϊδέψουν έτσι...
7:23
Όσο και να προσπαθούσαμε να δώσουμε να καταλάβει, ο διοικητής της περιοχής μας δεν έδινε σημασία
7:31
Ότι η περιοχή αυτή δεν έχει καμία σημαντική σημασία
7:34
Και έτσι τέρμα. Το 2011,
7:37
όταν πέθανε ο Μηχαήλ
7:40
Μόνοι μας βάλαμε τον στύλο
7:43
Παλεύαμε, παλεύαμε και στο τέλος
7:45
μας το έφερεαν το ρεύμα το 2011
7:48
Εγώ ήδη ζούσα εδώ με τον Μίσα (Μηχαήλ)
7:51
τον πρόσεχα και λοιπά
7:55
Ζήσαμε 47 χρόνια μαζί
8:05
Έλα εδώ όμορφη
8:07
Τώρα περίμενε
8:08
Έλα εδώ! Μα που πας!;
8:20
Άντε πήγαινε
8:25
Άντε πήγαινε
8:34
Κάτια, κάτσε από αυτή τη μεριά για να πάνε εκεί
8:48
Θα γίνω όμορφη όταν βάλω τα δόντια μου
9:07
Θα σου δείξω εγώ! Θα σου δείξω!
9:17
Βλέπετε ζω εδώ μόνη μου και δεν φοβάμαι τίποτα
9:20
Δεν φοβάμαι τίποτα. Κάποιος περπατάει στην σκεπή μου
9:23
Έλεγα ποιος περπατάει εκεί πάνω άραγε;
9:26
Ποιος ανέβηκε εκεί. Περπατάει και κάνει θόρυβο
9:29
Περίμενα μέχρι το πρωί. Το πρωί ανέβηκα να δω
9:34
Κοιτάω και ήταν η Πάλμα (σκυλί). Ανέβηκε για να βρει μέρος να γεννήσει κουτάβια
9:40
8 κουτάβια γέννησε. Της λέω πως ανέβηκε εσύ εκεί πάνω ρε μάνα, τι σε έκανε;
9:54
Και όταν έρχεται κάποιος, εγώ βγαίνω έξω, ανοίγω την πύλη, τις πόρτες
10:00
Καμιά φορά έρχονται και ενοχλούν αυτοί με τις γουρούνες
10:04
Τόσο αγενείς. Οδηγάνε εκεί που εμείς το σανό κόβουμε
10:10
Όλα είναι περιφραγμένα αλλά αυτοί δεν νοιάζονται
10:13
Αυτοί δεν ξέρουν ότι εμείς προσέχουμε αυτό το χορτάρι σαν δεν ξέρω τι
10:38
Θα σου δείξω εγώ!
10:42
Τον παράτησαν
10:43
Το λυπάμαι
10:45
Και να τον ταΐζεις... Είναι μεγάλος!
10:48
Μόνο αυτός μια γαβάθα θέλει. Και που να του βρω φαγητό; Εγώ δεν αφήνω αποφάγια
10:52
Αλλά του μαγειρεύω κάτι, έστω κάτι, κάθε μέρα
10:56
Μια φορά την ημέρα
11:04
Με τα σκυλιά εγώ... Βλέπεις, εγώ άρχισα να μην ακούω τόσο καλά
11:08
Αλλά γενικά κανένας δεν θα με ξαφνιάσει
11:12
Όταν ξαφνιάσεις κάποιον, ο άνθρωπος τρομάζει
11:16
Όταν όμως ο σκύλος γαυγίσει, εγώ βγαίνω και ξέρω ότι πρέπει να δω ποιος ήρθε
11:20
Ή οι αγελάδες ήρθαν ή κάποιος άλλος
11:26
Δωσ' το μου!
11:30
Να τρελαθείς μπορείς!
11:32
Μ' αυτά τα σκυλιά!
11:36
Αλλά και πάλι τα λυπάμαι
11:45
Τόλικ!
11:46
Δώσε μου το πόδι σου! Ο καλύτερος φίλος!
11:50
Ο καλύτερος φίλος. Είναι πολύ καλός, δεν δαγκώνει, τίποτα. Αλλά κάπως θυμωμένος έγινε
11:56
Στις αγελάδες γαυγίζει όλη την ώρα. Του φωνάζω και ησυχάζει
12:00
Κάπως έτσι είναι
12:02
Όταν ήταν η Πάλμα, αυτή με τάϊζε το χειμώνα
12:05
Και καλοκαίρι και χειμώνα. Και τα παιδιά τάϊζε
12:08
Θα φέρει...Θα κλέψει από τους τουρίστες γλυκά, ψωμί, σαλάμια
12:15
Μια φορά ένας τύπος σταμάτησε και δεν έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου
12:20
Έτσι έκλεψε το ψωμί απ' αυτόν και μας έφερε
12:23
Τα παιδιά, όταν αυτή καραμέλες τους έφερνε, αυτά την φιλούσανε!
12:29
Μετά έφερε...μάλλον κάποιος κυνηγός μάλλον άφησε τα κυάλια του κάτω...
12:36
Αυτή τα έφερε και τα άφησε στο κουτί της
12:39
Και εγώ λέω τι είναι αυτό το πράσινο; Τόσο μεγάλα κυάλια, όμορφα
12:44
Έτσι τα έφερε εδώ
12:45
Από' κει έκλεβε, μια φορά μια μεγάλη πετσέτα έφερε
12:50
Και γι' αυτό μάλλον την πυροβόλησαν, επειδή έκλεβε
12:53
Αλλά ήταν πάρα πολύ καλό σκυλί, πάρα πολύ
12:58
Μόνη μου τα κόβω
13:00
Αλλά αυτά είναι όταν ο γιος μου ήταν σε άδεια
13:04
Παλιά δούλευα στην πρέσα στο εργοστάσιο
13:07
Φτιάχναμε κρεβάτια
13:09
Μετά έγινα συγκολλητής.
13:12
Όταν άρχισα να δουλεύω ως συγκολλητής, πήγα στο πολυτεχνείο
13:15
και τελείωσα την ειδίκευση στην συγκόλληση
13:17
Μετά έγινα τορναδόρος. Και έπειτα τεχνολόγος μηχανικός
13:30
Αυτά τα ξύλα είναι για το βράδυ
13:34
13:38
Έτσι παίρνεις το κούτσουρο
13:40
χοντρό
13:42
Έτσι. Βλέπεις; Στη μέση
13:45
Στην μέση μία φορά να!
13:46
Έξω από τη μέση. Να! Τώρα τέρμα
13:50
Στην ουσία το έκοψα
13:56
Έτσι, 4 κουτσουράκια
14:02
Τώρα θα κάτσω λίγο να ξεκουραστώ. Κουράστηκα
14:06
Αυτό το σπίτι εδώ είναι παλιό
14:09
Είναι το πατρικό, έχει χαλάσει πια. Και αυτό το σπίτι το έχτισε ο Μίσα (Μηχαήλ)
14:13
Πολύ κουράζεστε;
14:17
Η σπονδυλική στήλη δεν κρατάει
14:20
Όλα φεύγουν εδώ...
14:23
...πιέζουν το στομάχι και προφανώς και την καρδιά καμιά φορά
14:26
14:27
Κάτι παθαίνει η καρδιά, έχω ταχυκαρδία εδώ και καιρό
14:31
Από νεανική ηλικία μάλλον
14:34
Εδώ κρατάω διάφορα παλιά υφάσματα
14:38
- Σας αρέσουν τα όμορφα υφάσματα; - Βέβαια!
14:40
Μάλλον είναι στο αίμα μου
14:43
Όμορφα ντυνόμου πάντα
14:45
Τα παιδιά μου πάντα τα έντυνα όμορφα
14:48
Πάντα με ρωτούσαν: "Πότε προλαβαίνεις να τα κάνεις αυτά;"
14:50
Γιατί εγώ πάντα δούλευα
14:53
Τα βράδια κάτι ασπρίζω, βάφω
14:55
Ζωγραφίζω, ασχολούμαι με καμιά χαζομάρα μέσα στο σπίτι
15:00
Τέσσερα παιδιά είχα, έμειναν δύο
15:03
Είχα 5 εγγόνια. Το ένα κοριτσάκι η Αλιόνα
15:08
ήταν εξώγαμη, δεν την μεγαλώσαμε εμείς
15:10
Η μαμά της την μεγάλωσε, καλό κορίτσι
15:14
Τα υπόλοιπα παιδιά της Σβέτας, τον Βόβα και την Νατάσσα
15:18
Μετά απ' αυτούς εμείς τους μεγαλώναμε από το 2008
15:22
Η Νατάσσα το έπλεξε
15:24
- Και ποια είναι η Νατάσσα;
15:26
- Η Νατάσσα είναι η εγγονή μου
15:28
Σπούδαζε στην Κίνα, πήρε πτυχίο
15:31
Έπρεπε να πληρώσουμε 150.000 ρούβλια
15:34
για ένα έτος
15:36
Με το ζόρι τα μαζέψαμε, αναγκάστηκα και να δανειστώ από κάποιους
15:40
και ακόμα δεν έχω ξεχρεώσει
15:42
Και γι' αυτό...
15:44
Αν μπορούσα θα ήθελα να πουλήσω κρέας, αν είναι να σφάξω το ζώο και να πουλήσω
16:00
Για να μην παγώσουν τα αφτιά μου
16:04
Αφού είμαι και κουφή κιόλας και...
16:07
και
16:09
φοβάμαι μην κρυώσουν τα αφτιά μου και κουφαθώ τελείως
16:27
Θα μπορούσα όλη τη δουλειά να την κάνω με φτυάρι...
16:32
...αλλά δεν μπορώ έτσι με το φτυάρι
16:36
πρέπει να σκύψεις να ισώσεις
16:39
και έτσι, έσκυψα και τα μάζεψα όλα
16:42
Είναι σκληρή η Βαϊκάλη
16:44
Και η λίμνη αλλάζει την...πως να την πω
16:48
Την κοιτάς καμιά φορά
16:50
Καμιά φορά είναι σαν καθρέπτης
16:53
Καμιά φορά κυματάκια
16:57
Και όλα αυτά.... Όταν κάθομαι μόνη μου εκεί στην κουζίνα
17:02
Κάθομαι και κοιτάω και έρχεται η
17:05
κάποια
17:07
χαρά ή κάποια διάθεση
17:10
όμορφη διάθεση
17:12
Και μετά σκέφτομαι να ήταν κάποιος δίπλα μου, να έβλεπε και να έλεγε: "Τι ομορφιά!"
17:16
Ομορφιά απερίγραπτη!
17:22
Το καλοκαίρι όταν είνα πολλοί οι άνθρωποι εδώ
17:25
καμιά φορά περπατάω και λέω: "μαζέψτε τα σκουπίδια σας"
17:28
"Μαζέψτε τα σκουπίδια σας, μην τα αφήνετε. Όλα αυτά στην Βαϊκάλη καταλήγουν"
17:33
Λέω "Όλα αυτά τα σκουπίδια σας, δεν μπορείτε να τα κάψετε;"
17:37
"Δεν μπορείτε να τα μαζέψε όλα και να τα πάρετε από' δω;"
17:40
Και απαντάνε: "Ναι, ναι, όλα θα τα κάνουμε!"
17:43
Ξαναπερνάω και όλα τα έχουν αφήσει. Όλα αυτά καταλήγουν στην Βαϊκάλη!
17:48
Και όλο αυτό με καταπιέζει με κάνει να...
17:53
...στεναχωριέμαι, να θυμώνω!
17:56
Επειδή όλη αυτή η ασχήμια συμβαίνει. Με εκνευρίζει αυτό!
18:07
Πιστεύω στους ανθρώπους, πιστεύω στον εαυτό μου
18:10
πιστεύω στα παιδιά μου
18:13
Οι άνθρωποι λένε: "Πιστεύω"
18:16
Αλλά τον Θεό, εγώ δεν πιστεύω στον Θεό
18:20
Εμείς είχαμε Θεό, καθόταν στην γωνία,
18:23
ο πατέρας πάντα μόλις φάει, προσευχόταν
18:26
Ο πατέρας μου ήταν, πως να σου το πω
18:30
Παλαιών τρόπων
18:33
προ-επαναστατικών τρόπων
18:35
Πάντα χτυπούσε την μητέρα για το τίποτα
18:38
Και η μητέρα μου ήταν αγράμματη
18:41
αλλά πολύ καλή και αγαθή γυναίκα
18:44
Και όταν ήμουν μικρή, σκεφτόμουν
18:47
"Τι θέλει και προσεύχεται στον θεό;!"
18:50
'Και μετά χτυπάει! Τι θέλει;!"
18:53
Αυτόν τον Θεό εγώ τον αποσυναρμολόγησα και τον πέταξα
18:57
Το πέταξα και αυτός...
19:00
μόλις φάει κάνει έτσι
19:04
Και εγώ σκόφτομαι "Να, πάλι"
19:06
Και μετά κοίταξε και δεν ήταν εκεί ο Θεός του. Δεν υπάρχει Θεός
19:11
Αλλά η μαμά μου έλεγε: "Λιούμπκα...τέρμα, την έβαψες"
19:17
Η μαμά, βέβαια, δεν έλεγε έτσι. Εγώ το λέω έτσι
19:21
Εγώ είπα: "Τι θέλει αυτός όλη την ώρα προσεύχεται και μετά όλη την ώρα χτυπάει;!"
19:28
Ο πατέρα μου όμως δεν μου είπε τίποτα
19:30
Μετά απλά δεν κοιτούσε εκεί αλλά απλά...
19:34
και έφευγε
19:35
Θα φάει και θα φύγει. Έτσι ήταν
19:48
Ο αέρας; Φυσικά είναι πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα
19:52
Αμα δώσεις σανό στις αγελάδες, όλο θα το πάρει
19:56
Είναι μεγάλο πρόβλημα
19:58
Καλύτερα παγωνιά και ηρεμία
20:01
Αλλά όταν και η παγωνιά και αέρας
20:03
- είναι θάνατος για τις αγελάδες. - Πόσο χαμηλά πέφτει η θερμοκρασία;
20:08
Φέτος πολύ έπεσε. Κάτω από το -30 βαθμούς
20:11
Και ο αέρας ήταν μάλλον 30-35 μέτρα το δευτερόλεπτο
20:16
Τόσο δυνατός αέρας
20:24
Τώρα θα πάω να φέρω σανό
20:27
μετά θα το στρώσω
20:29
Και εδώ τέρμα. Μετά θα πάω να κόψω ξύλα
20:32
Αλλά μάλλον δεν χρειάζεται
20:40
Το πρωί στι 5:30 σηκώθηκα, άναψα την σόμπα
20:43
έφαγα κάτι, μαγείρεψα για τα σκυλιά και για μένα
20:47
Περιμένω μέχρι να φουντώσει η σόμπα και να την κλείσω και φεύγω
20:52
Καθαρίζω την κοπριά
20:55
Στρώνω το σανό
20:57
Από το βράδυ το στρώνω και το πρωί βάζω κι' άλλο
21:00
Το πρωί και το βράδυ
21:03
Μετά βγάζω την κοπριά
21:06
Καθαρίζω την παγότρυπα στην λίμνη
21:08
Αρμέγω τις αγελάδες
21:11
Φύγε! Αν πέσεις, πως θα σε βγάλω από το νερό;!
21:14
Έλα φύγε!
21:19
Δεν χρειάζεται να είσαι εδώ!
21:37
Σ' αυτό το σημείο το σπίτι είναι τα πάντα για μένα
21:40
Θα μπορούσα να τα παρατήσω όλα αφού πέθανε ο άνδρας μου, έτσι;
21:44
Αλλά δεν μπορούσα να το κάνω
21:46
Ήξερα ότι εδώ η ζωή είναι πολύ δύσκολη. Το ήξερα
21:49
Από μικρή ηλικία ζω εδώ. Γι αυτό και....
21:52
...το λυπάμαι επειδή είναι το πατρικό
21:55
Επειδή ο πατέρας μου δούλευε εδώ με την μητέρα μου
21:59
Πως να τα παρατήσω; Πείτε μου, πως να τα παρατήσω;
22:02
Θα τα κλέψουν όλα, θα τα κάψουν
22:04
Ο οικισμός εδώ ήταν μεγάλος. Εκεί
22:07
Εκεί στο ύψωμα
22:09
Βλέπεις; Την έδιωξε τώρα
22:15
Α όχι, χόρτασε το νερό
22:17
Έφυγε
22:18
Και όταν πεθάνω εγώ μόνο ο Κιρίλ μπορεί
22:22
Ο Κιρίλ, ο μικρότερος γιός
22:25
Αυτό μπορεί να τα κάνει όλα
22:28
Και με τις αγελάδες και με το νοικοκυριό ξέρει
22:31
Θα τα καταφέρει. Όταν έρχεται εδώ...
22:33
...εγώ μπορώ να πάω στο Ιρκούτσκ...
22:36
...και αυτός θα τα κάνει εδώ όλα όπως πρέπει
22:48
Έφυγε μάλλον
22:51
Έχω εδώ δυο μοσχάρια, ένα μεγάλο, καλό...
22:53
Τριών ετών. Και αυτοί βλέπεις....
22:56
...δεν μπορώ να τους μαζέψω με τίποτα!
22:59
Μάλλον αγριέψανα εκεί. Κρύο κάνει, τους λυπάμαι
23:02
Τους έδινα σανό και αυτά δεν έρχονται!
23:06
Αλλά και πάλι όταν θα έρθει κάποιος..
23:07
...θα πεταχτώ,
23:10
...με πατίνια θα τρέξω...
23:12
...θα τα πιάσω από τα κέρατα...
23:14
...και θα τα φέρω. Ένα είνα καλό, μεγάλο μοσχάρι
23:20
Κάπως έτσι...