Ցավա՞ց, ազիզ
В блоге Радио «Ван» стоит вай-вуй по поводу того, как плохо приняли турки армянских журналистов. Мол, коллеги приехали, такие ужасы рассказывают. И даже снимать запрещали (при том, что турецкие телевизионщики уже больше недели спокойно снимают в Армении что хотят, никто их не контролирует).
Не ожидали такого, да? А уменя вот такой вопрос: а сколькие из этих журналистов рискнут потом прямо и не размазывая рассказать в эфире или на страницах своих газет правду о «турецком радушии»? Или это возмущение - только для кулуаров и блогов, а на экране - цветущие яблони и пачпрошти?!
Ես համարում եմ, որ հասնում ա մերոնց՝ իրենց ոռմտնողության, ստրկամտության ու լիքը ուրիշ բաների համար։ Դեռ պետք է մոմ վառեն, որ լավ են պրծել։ Թուրքերի հետ սիրաբանության նորագույն պատմության մեջ շատ ավելի վատ դեպքեր էլ են արձանագրվել.
Հույների միջև էլ կան այդպիսիները: 8-10 տարի առաջ երբ դեռ հույն-թուրքական ձնհալը չէր սկսվել, Հունաստանից ժամանած հույների մի ավտոբուս էին հրկիզել Լալելիում, 6-7 հոգի ավդոբուսի մեջ մահացել էր՝ մի քիչ էլ հույն վարորդի սխալի պատճառով, որ փոխանակ ավդոբուսի դռները բացելու մարդկանց ավդոբուսի մեջ թողել փախել էր: Թուրքերը ասեցին «անհավասարակշիռ մարդու գործ է»»: Հետո սկսեց սիրաբանությունը: Իսկ հիմա հույները դրամատուն ունեն Թուրքիայում: Եվ դեռ տեսնում են ավդոբուսները գալիս են Ստամբուլ:
В друзья! Фштук