Աշխարհի վերջի, լայք-լայքի ու հայերիս մասին

[ahousekeeper]

Один русский богослов доказал, что конец света возможен в одной, отдельно взятой стране.
Старый советский анекдот

Վերջերս գրել էի Ֆեյսբուքում, որ աշխարհի վերջի թեմայով բոլոր կատակները՝ անհամ ու ծեծված են։ Ավելի լավ է մտածենք հայերիս վերջի մասին։ Լուրջ, առանց տափակ հեգնանքի, առանց միանգամից մերժելու և իրար վրա հարձակվելու։

Հայերիս՝ որպես կործանման

Comments

[nrbakert_tashuk]

Ես երևի կրկնվեմ, բայց միշտ, բոլոր դարերում մի քանի ջահակիրներ են առաջ տանում հայ մշակույթը, ինչպես ասում էր իմ դասախոսներից մեկը: Ու բոլոր ոլորտներում է այդպես: ԽՆդիրը միայն հավատի մեջ է: Մենք այսօր չենք հավատում մեր ապագային: Որովհետև գիտենք ներքուստ, ինչի ենք ընդունակ: Բողոքում ենք կաշառակերությունից, բայց համառորեն մեքենայով խախտում կատարելու պարագայում ծանոթ ենք փնտրում և այդպես շղթայաբար: ՈՒթամյա տղաս հիմա հաճախում է Մոսկվայի պետական համալսարանի անվճար շաբաթօրյա մաթեմատիկական դասախոսություններին, որը կարդում է կին դասախոս, տարիքով, միանգամայն հասարակական հիմունքներով: Եվ համալսարանը հատկացնում է լսարանը, մաթֆակուլտետում, և «հանդուրժում» յուրաքանչյուր շաբաթ յոթ-ութամյա 200 հոգիանոց չարաճճիների ասպատակությունները համալսարանում: Դասախոսությունները տարբեր թեմաներով են, զարգացնում են տարածական մտածողությունը, տրամաբանությունը, պատմում են հին Եգիպտոսի, մայաների մաթեմատիկական համակարգերի մասին և այլն: Մեր հիմնական Ցավը սրանում է՝ մենք այս գաղափարին չենք հասնում դեռ՝ մեր ընդունակություն ունեցող երեխաներին զարգացնել, հնարավորություն տալ, մոտիվացիա տալ, մթնոլորտի մեջ մտցնել... Որ պահին հաղթահարեցինք միայն փող պոկելու մոլուցքը, կլուծենք մնացած խնդիրները: Ուղղակի կարող եմ գրազ գալ, որ համալսարանում նույնիսկ ցերեկ մոմի լույսով ՆՄԱՆ դասախոս չենք գտնի: Այստեղ նման դասախոսությունների հիման վրա հետո երեխաների հետ աշխատելու մեթոդիկաներ են մշակում և գրքեր գրում: