Rhet. Her. IV, 44 (часть II)
Superlatio est oratio superans veritatem alicuius augendi minuendive causa. Haec sumitur separatim aut cum conparatione. Separatim, sic:
"Quodsi concordiam retinebimus imperii magnitudinem solis ortu atque occasu metiemur."
Cum conparatione aut praestantia superlatio sumitur. A similitudine, sic:
"Corpore niveum ardorem adsequebatur".
A praestantia, hoc modo:
"Cuius ore sermo melle dulcior profluebat".
Ex eodem genere est hoc:
"Tantus erat in armis splendor, solis fulgor obscurius videretur".
"Quodsi concordiam retinebimus imperii magnitudinem solis ortu atque occasu metiemur."
Cum conparatione aut praestantia superlatio sumitur. A similitudine, sic:
"Corpore niveum ardorem adsequebatur".
A praestantia, hoc modo:
"Cuius ore sermo melle dulcior profluebat".
Ex eodem genere est hoc:
"Tantus erat in armis splendor, solis fulgor obscurius videretur".