een
En zo kwam er, na meer dan een jaar, toch nog een post op mijn livejournal.
4 Januari 2008, Borne.
Het einde van de vakantie is in zicht en alle geplande activiteiten, behalve alles wat te maken heeft met school, zijn voltooid. Uit verveling in deze zee van vrije tijd besloot ik om na al deze tijd de digitale pen weer op te pakken en een post te verzorgen.
Rond deze tijd schijnt het traditie te zijn om de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar te bespreken, maar aangezien 2007 reeds voorbij is en ik geen oude koeien uit de sloot wil halen, zal ik beginnen met een verslag over 2008 so far.
3 Januari 2008, Enschede.
In Enschede is het moeilijk om je geld te bewaren. Na het nuttigen van een aantal pilsjes in de woning van een lokale resident besloten wij het centrum van de stad te bezoeken om daar een nachtelijke uitheemse snack te halen in de vorm van een broodje lamsvlees. Geld groeit ook in Enschede niet aan de bomen, dus ik was er op aangewezen om het uit de muren te halen. na het invoeren van een plastic pasje en het intypen van mijn persoonlijke 4-cijferige code die ik beide een aantal jaren geleden van de nationale bank in een envelop, in het geheim, toegestuurd kreeg, slaagde ik er in om maar liefst tien euro in briefvorm uit de automaat te krijgen. Deze avond besloot de bank echter om mijn pasje terug te vorderen. "10 euro is meer dan genoeg" zullen ze gedacht hebben. In mijn beschonken toestand legde ik mij hier vrij snel bij neer en besloot 'te roeien met de riemen die ik had'.
De volgende morgen was ik dit tafereel al weer vergeten en pas bij de kassa van de supermarkt herinnerde Braad mij eraan dat ik geen pinpas meer had. de hele dag heb ik niks uitgegeven in Enschede. Niet omdat ik dat niet wilde, maar omdat ik dat niet kon. 's avonds vertelde ik mijn moeder over het voorval en ze raadde mij aan om in mijn portemonnee te kijken. zonder al te veel moeite haalde ik mijn vermiste pas daaruit te voorschijn.
In Enschede is het moeilijk om je geld te bewaren, maar mij is het prima gelukt. is dit een voorbode voor geluk in het komende jaar?
In other news today: Te weinig mensen hebben zich reeds ingeschreven voor de 3e snorrencontest. als er nog mensen zijn die graag mee willen doen, stuurt dan uw inzending naar mij via msn, email,postduif of courier.
Als laatste wil ik mij beklagen over de kwaliteit van de Nederlandse krant.
In een recente oplage van een bepaalde dagelijke krant zag ik op de voorpagina het volgende staan "pagina 8 - Geen gejuich bij einde Stork". En dit is geen zeldzaam verschijnsel.In fact, bij elke krant en elk tijdschrift staat op de voorkant wat er verderop op de pagina's te lezen valt. Zodra ik aankom op pagina 8 van een krant merk ik vanzelf dat en geen gejuich is bij einde Stork, waarom moet ik dat eerst lezen op de voorpagina? is het om de verassing te verpesten?
Ikzelf was vrij benieuwd of er nu gejuich was bij einde Stork, maar de vermelding op de voorpagina zorgde ervoor dat ik de krant niet meer hoefde te lezen op zoek naar nieuws over dit onderwerp, waardoor ik misschien andere potentieel interessante berichten misliep. Gelukkig stonden deze echter óók op de voorpagina vermeld.
Ik denk dat het probleem is dat mensen geen tijd hebben om kranten uitbundig door te lezen en daarom liever de clou van elk verhaal vermeld zien op de voorpagina. Nederland moet een minder vluchtig land worden, een land waar iedereen de tijd heeft om kranten te lezen en zelf uit te vinden of er nu wel of geen gejuich was bij einde Stork. De plaats waar al deze overbodige verwijzingen nu staan kan worden opgevuld met modeadvertenties of Soviet Russia grappen.
In Soviet Russia, paper reads YOU!
4 Januari 2008, Borne.
Het einde van de vakantie is in zicht en alle geplande activiteiten, behalve alles wat te maken heeft met school, zijn voltooid. Uit verveling in deze zee van vrije tijd besloot ik om na al deze tijd de digitale pen weer op te pakken en een post te verzorgen.
Rond deze tijd schijnt het traditie te zijn om de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar te bespreken, maar aangezien 2007 reeds voorbij is en ik geen oude koeien uit de sloot wil halen, zal ik beginnen met een verslag over 2008 so far.
3 Januari 2008, Enschede.
In Enschede is het moeilijk om je geld te bewaren. Na het nuttigen van een aantal pilsjes in de woning van een lokale resident besloten wij het centrum van de stad te bezoeken om daar een nachtelijke uitheemse snack te halen in de vorm van een broodje lamsvlees. Geld groeit ook in Enschede niet aan de bomen, dus ik was er op aangewezen om het uit de muren te halen. na het invoeren van een plastic pasje en het intypen van mijn persoonlijke 4-cijferige code die ik beide een aantal jaren geleden van de nationale bank in een envelop, in het geheim, toegestuurd kreeg, slaagde ik er in om maar liefst tien euro in briefvorm uit de automaat te krijgen. Deze avond besloot de bank echter om mijn pasje terug te vorderen. "10 euro is meer dan genoeg" zullen ze gedacht hebben. In mijn beschonken toestand legde ik mij hier vrij snel bij neer en besloot 'te roeien met de riemen die ik had'.
De volgende morgen was ik dit tafereel al weer vergeten en pas bij de kassa van de supermarkt herinnerde Braad mij eraan dat ik geen pinpas meer had. de hele dag heb ik niks uitgegeven in Enschede. Niet omdat ik dat niet wilde, maar omdat ik dat niet kon. 's avonds vertelde ik mijn moeder over het voorval en ze raadde mij aan om in mijn portemonnee te kijken. zonder al te veel moeite haalde ik mijn vermiste pas daaruit te voorschijn.
In Enschede is het moeilijk om je geld te bewaren, maar mij is het prima gelukt. is dit een voorbode voor geluk in het komende jaar?
In other news today: Te weinig mensen hebben zich reeds ingeschreven voor de 3e snorrencontest. als er nog mensen zijn die graag mee willen doen, stuurt dan uw inzending naar mij via msn, email,postduif of courier.
Als laatste wil ik mij beklagen over de kwaliteit van de Nederlandse krant.
In een recente oplage van een bepaalde dagelijke krant zag ik op de voorpagina het volgende staan "pagina 8 - Geen gejuich bij einde Stork". En dit is geen zeldzaam verschijnsel.In fact, bij elke krant en elk tijdschrift staat op de voorkant wat er verderop op de pagina's te lezen valt. Zodra ik aankom op pagina 8 van een krant merk ik vanzelf dat en geen gejuich is bij einde Stork, waarom moet ik dat eerst lezen op de voorpagina? is het om de verassing te verpesten?
Ikzelf was vrij benieuwd of er nu gejuich was bij einde Stork, maar de vermelding op de voorpagina zorgde ervoor dat ik de krant niet meer hoefde te lezen op zoek naar nieuws over dit onderwerp, waardoor ik misschien andere potentieel interessante berichten misliep. Gelukkig stonden deze echter óók op de voorpagina vermeld.
Ik denk dat het probleem is dat mensen geen tijd hebben om kranten uitbundig door te lezen en daarom liever de clou van elk verhaal vermeld zien op de voorpagina. Nederland moet een minder vluchtig land worden, een land waar iedereen de tijd heeft om kranten te lezen en zelf uit te vinden of er nu wel of geen gejuich was bij einde Stork. De plaats waar al deze overbodige verwijzingen nu staan kan worden opgevuld met modeadvertenties of Soviet Russia grappen.
In Soviet Russia, paper reads YOU!