(no subject)
Binnenkort weer eens een echte update. Ja, ik beloof het.
Maar tot die tijd: een spannend muziekje een (overigens al wat ouder) tekstje in het kader van de boekenweek.
De regisseur keek Thera aan en zei: “De reden dat ik je bij me geroepen heb, is dat ik niet tevreden ben met de gang van zaken.”
“O”, zei Thera verbaasd. “Ik vond het zelf eigenlijk wel lekker gaan.”
“Dat is het juist, de dingen gaan te goed. Je beleeft niks. Je zit daar maar de hele dag op je gat! Thera, laat ik eerlijk zijn: je bent nu niet bepaald een kijkcijferkanon. We hadden gehoopt dat jouw bevallig wel de nodige kijkers zou trekken, maar zelfs daar weet je nog iets slaapverwekkends van te maken.”
Thera probeerde te protesteerde, maar het lukte haar niet de woorden te vinden.
“Trouwens”, zo sprak de regisseur. “Waar is de tijd gebleven dat je je door iedereen liet nemen die maar in je buurt kwam? Ik wil de oude Thera terug. De mensen moeten weer aan het scherm gekluisterd zitten.”
“Wat….wat wilt u dat ik doe?”, vroeg Thera.
“Weet ik veel, verzin eens wat! Schop eens een relletje, maak ruzie met je medebewoners, eet van mijn part je kinderen op!”
“Kinderen opeten? Wie doet nu zoiets?”, vroeg Thera verbaasd.
“Geloof me, er zijn genoeg zieke types die dat wel voor de kijker over hebben.”
Nu was Thera beledigd. “Ik ben een Torenvalk, geen Slechtvalk.”
“Je bent een roofvogel, verdomme, gedraag je daar dan ook naar! Ik wil zien hoe jij dat weerloze muisje, dat net nog niet helemaal dood blijkt te zijn, aan stukken scheurt. Ik wil zien hoe jij de ogen uitpikt van elke vreemde valk die per ongeluk jullie nest binnen komt. Ik wil zien hoe jij uit pure anarchie een compleet nest met eieren door het hok slingert.”
“Maar…”, begon Thera.
“Ik zal je één ding zeggen: als jij niet heel snel wat actie onderneemt, vlieg je eruit. En dan kun je die eigen show op beleefdelente.nl ook wel vergeten.”
“J-ja, meneer De Uil.”
Maar tot die tijd: een spannend muziekje een (overigens al wat ouder) tekstje in het kader van de boekenweek.
De regisseur keek Thera aan en zei: “De reden dat ik je bij me geroepen heb, is dat ik niet tevreden ben met de gang van zaken.”
“O”, zei Thera verbaasd. “Ik vond het zelf eigenlijk wel lekker gaan.”
“Dat is het juist, de dingen gaan te goed. Je beleeft niks. Je zit daar maar de hele dag op je gat! Thera, laat ik eerlijk zijn: je bent nu niet bepaald een kijkcijferkanon. We hadden gehoopt dat jouw bevallig wel de nodige kijkers zou trekken, maar zelfs daar weet je nog iets slaapverwekkends van te maken.”
Thera probeerde te protesteerde, maar het lukte haar niet de woorden te vinden.
“Trouwens”, zo sprak de regisseur. “Waar is de tijd gebleven dat je je door iedereen liet nemen die maar in je buurt kwam? Ik wil de oude Thera terug. De mensen moeten weer aan het scherm gekluisterd zitten.”
“Wat….wat wilt u dat ik doe?”, vroeg Thera.
“Weet ik veel, verzin eens wat! Schop eens een relletje, maak ruzie met je medebewoners, eet van mijn part je kinderen op!”
“Kinderen opeten? Wie doet nu zoiets?”, vroeg Thera verbaasd.
“Geloof me, er zijn genoeg zieke types die dat wel voor de kijker over hebben.”
Nu was Thera beledigd. “Ik ben een Torenvalk, geen Slechtvalk.”
“Je bent een roofvogel, verdomme, gedraag je daar dan ook naar! Ik wil zien hoe jij dat weerloze muisje, dat net nog niet helemaal dood blijkt te zijn, aan stukken scheurt. Ik wil zien hoe jij de ogen uitpikt van elke vreemde valk die per ongeluk jullie nest binnen komt. Ik wil zien hoe jij uit pure anarchie een compleet nest met eieren door het hok slingert.”
“Maar…”, begon Thera.
“Ik zal je één ding zeggen: als jij niet heel snel wat actie onderneemt, vlieg je eruit. En dan kun je die eigen show op beleefdelente.nl ook wel vergeten.”
“J-ja, meneer De Uil.”