(no subject)
Gedaan.
Net het laatste examen achter de rug, esthetica. Nu heb ik weinig te vertellen, behalve het feit dat ik altijd gebuisd was op esthetica. Heel het jaar door, blijven buizen tot ik het allemaal niet meer in mijn rugzakje kon steken. Ik denk dat gisteren dat moment was.
Ik kwam net terug van het slechtste examen ooit. Chemie. Excuseer me voor mijn woordenschat, maar als er één vak is dat ik de verdoemenis in wil is dat wel chemie. Mondeling ging niet, schriftelijk nog minder. Ik was ook maar thuis om 13.00.
Een uur later begon ik dan aan esthetica, en ik had eerst een soort van kapstok gemaakt. Die kapstok geleerd. En dan wat ingevuld, met héél veel zever. Ik kon twee dingen zeer goed, bijna zingen.
Ik kom dolenthousiast op mijn examen, en er liggen vier kaartjes voor me. "Pakt da links" zei de klasgenoot die toen bezig was. Ik nam het rechtse. En hoera, het waren de twee dingen die ik zeer goed kon.
Het vloeide eruit, man, niet te doen. De leerkracht keek me aan. Diep in mijn ogen. Ik maakte grapjes ondertussen. "Ik weet niet meer waar die V in mijn structuur voorstaat... Virtu.... Voooorm". Als ik virtuositeit helemaal had gezegd had hij me doorspiest. Of "meneer, ik ben het woordje vergeten... neogotische bouwstijl... ik heb het er net nog over gehad..." "Romantiek?" "Ha, ja!".
Hij lachte altijd. Hij is zo cool. Ik ben zo goed. Ik ben cool.
En nu stressen naar de proclamatie toe. Dat is wat minder.
Maaaaar (ja, het is een lange post), morgen zie ik Lor. Die zal me wel kunnen ontstressen. Hij moet, eigelijk. Alhoewel ik eerst met de bus moet en ik niet graag bus, zal dat moeilijk zijn. Uhr.
Trouwens, weet er iemand wat dat nu is met de voetgangerstunnel in A'pen? Ik dacht dat die kleuren had ofzo, heb er iets over gelezen maar weet niet meer waar. Tell me, tell me.
Net het laatste examen achter de rug, esthetica. Nu heb ik weinig te vertellen, behalve het feit dat ik altijd gebuisd was op esthetica. Heel het jaar door, blijven buizen tot ik het allemaal niet meer in mijn rugzakje kon steken. Ik denk dat gisteren dat moment was.
Ik kwam net terug van het slechtste examen ooit. Chemie. Excuseer me voor mijn woordenschat, maar als er één vak is dat ik de verdoemenis in wil is dat wel chemie. Mondeling ging niet, schriftelijk nog minder. Ik was ook maar thuis om 13.00.
Een uur later begon ik dan aan esthetica, en ik had eerst een soort van kapstok gemaakt. Die kapstok geleerd. En dan wat ingevuld, met héél veel zever. Ik kon twee dingen zeer goed, bijna zingen.
Ik kom dolenthousiast op mijn examen, en er liggen vier kaartjes voor me. "Pakt da links" zei de klasgenoot die toen bezig was. Ik nam het rechtse. En hoera, het waren de twee dingen die ik zeer goed kon.
Het vloeide eruit, man, niet te doen. De leerkracht keek me aan. Diep in mijn ogen. Ik maakte grapjes ondertussen. "Ik weet niet meer waar die V in mijn structuur voorstaat... Virtu.... Voooorm". Als ik virtuositeit helemaal had gezegd had hij me doorspiest. Of "meneer, ik ben het woordje vergeten... neogotische bouwstijl... ik heb het er net nog over gehad..." "Romantiek?" "Ha, ja!".
Hij lachte altijd. Hij is zo cool. Ik ben zo goed. Ik ben cool.
En nu stressen naar de proclamatie toe. Dat is wat minder.
Maaaaar (ja, het is een lange post), morgen zie ik Lor. Die zal me wel kunnen ontstressen. Hij moet, eigelijk. Alhoewel ik eerst met de bus moet en ik niet graag bus, zal dat moeilijk zijn. Uhr.
Trouwens, weet er iemand wat dat nu is met de voetgangerstunnel in A'pen? Ik dacht dat die kleuren had ofzo, heb er iets over gelezen maar weet niet meer waar. Tell me, tell me.