(no subject)
M'n eerste weekje zit erop. Het is er wel oke, maar toch ben ik liever thuis. Ze zijn allemaal wel aardig enzo, maar ik verveel me wel de tyfus. Alhoewel ik maandag wel alle therapien mee ga doen, dus dan zal ik het wel een stuk drukken hebben. Vooral de nachten zijn moeilijk, want dan ben ik helemaal alleen en blegh.
Ik wilde echt normaal doen. Ik had woensdag echt ineens zo'n omslag van; En nu wil ik hier echt mee stoppen. En ik had de motivatie ook.
Maar als ik de weegschaal zie. Ik kreeg vanmorgen bijna een hartaanval. Jezus mina zeg, dat een mens zoveel kan aankomen in nog niet eens een week. Ik ben sinds voordat ik wegging 5 kilo aangekomen. En nee, dat is niet leuk. Ik had de instelling dat het me niet meer kan boeien, maar ik voel me wel klote. Ik weet dat het vocht is, en dat zeggen ze ook allemaal, en dat het er weer vanaf gaat. Nja, dat hoop ik iig, maar het getal staat er wel. En ik zie het ook. En ik haat het. Ik zit tussen al die graatjes van m'n groep, oke, niet allemaal maar wel een paar. En dat voelt niet goed. En blegh!
Ik moet smorgens een boterham eten, tussen door een droog koekje, smiddags warm-> 1,5 schep soep, 1 schep aardappels, 1 schep groenten, een half vlees iets en een toetje. Tussendoor een koekje en een appel, savonds 2 boterhammen, en om 8 uur een appel en een koekje. En dan nog 2 keer yoghurt voor mn medicijnen. En dat is veel. Eigenlijk niet, want dit is het startersmenu voor als je écht niet meer kan als dit. De meeste beginnen met meer maar pffft. Als ik hier al 5 kilo van aankomen.
Ik zit ook helemaal onder de medicijnen. Prozac, fosfaat, een of ander poedertje, nog een paar pillen en wha.
En dit weekend dan. Het ging niet echt goed. Donderdag avond dat ik thuiskwam ging het al mis. Daar in Zeeland elke dag maar 1 keertje iets niet binnengehouden.. thuis weer bijna alles niet. En nog kom ik aan. Hier ook totaal geen structuur, geen vaste tijden, geen vaste hoeveelheden. Qua dat ben ik blij dat ik vanavond weer teurg kan. Gewoon weer regelmaat. Maar hm. Ik hou nu op, geen zin meer in gezeik.
Vandaag naar het strand in Vlissingen, want Eva is jarig. Wel zin in opzich.
Maar. We gaan daar picknicken en uit-eten. Ja doei.
Ik kan wel janken. Ik wil echt, maar ik kan het gewoon niet. Ik zit er pas een week, ik kan ook nog geen andere gedachtes hebben maar gr. Het gaat gewoon veel te snel allemaal.
Ik wilde echt normaal doen. Ik had woensdag echt ineens zo'n omslag van; En nu wil ik hier echt mee stoppen. En ik had de motivatie ook.
Maar als ik de weegschaal zie. Ik kreeg vanmorgen bijna een hartaanval. Jezus mina zeg, dat een mens zoveel kan aankomen in nog niet eens een week. Ik ben sinds voordat ik wegging 5 kilo aangekomen. En nee, dat is niet leuk. Ik had de instelling dat het me niet meer kan boeien, maar ik voel me wel klote. Ik weet dat het vocht is, en dat zeggen ze ook allemaal, en dat het er weer vanaf gaat. Nja, dat hoop ik iig, maar het getal staat er wel. En ik zie het ook. En ik haat het. Ik zit tussen al die graatjes van m'n groep, oke, niet allemaal maar wel een paar. En dat voelt niet goed. En blegh!
Ik moet smorgens een boterham eten, tussen door een droog koekje, smiddags warm-> 1,5 schep soep, 1 schep aardappels, 1 schep groenten, een half vlees iets en een toetje. Tussendoor een koekje en een appel, savonds 2 boterhammen, en om 8 uur een appel en een koekje. En dan nog 2 keer yoghurt voor mn medicijnen. En dat is veel. Eigenlijk niet, want dit is het startersmenu voor als je écht niet meer kan als dit. De meeste beginnen met meer maar pffft. Als ik hier al 5 kilo van aankomen.
Ik zit ook helemaal onder de medicijnen. Prozac, fosfaat, een of ander poedertje, nog een paar pillen en wha.
En dit weekend dan. Het ging niet echt goed. Donderdag avond dat ik thuiskwam ging het al mis. Daar in Zeeland elke dag maar 1 keertje iets niet binnengehouden.. thuis weer bijna alles niet. En nog kom ik aan. Hier ook totaal geen structuur, geen vaste tijden, geen vaste hoeveelheden. Qua dat ben ik blij dat ik vanavond weer teurg kan. Gewoon weer regelmaat. Maar hm. Ik hou nu op, geen zin meer in gezeik.
Vandaag naar het strand in Vlissingen, want Eva is jarig. Wel zin in opzich.
Maar. We gaan daar picknicken en uit-eten. Ja doei.
Ik kan wel janken. Ik wil echt, maar ik kan het gewoon niet. Ik zit er pas een week, ik kan ook nog geen andere gedachtes hebben maar gr. Het gaat gewoon veel te snel allemaal.