15-06-06, Eén dag voor vertrek.
Wat heerlijk om nog even uit te slapen in mijn eigen knusse bed. Eigenlijk heb ik nog helemaal niets nuttigs gedaan, ja de haren van mijn verbrande benen af gehaald, wat overigens zeer dringend nodig was. Morgen ben ik al weg, Jezus, wat gaat de tijd snel. Vooral als je terug denkt; toen ik veertien was wilde ik dolgraag zestien zijn, dat kon ik legaal drinken, En toen ik eenmaal zestien geworden was wilde ik meteen alweer achttien zijn, waarom? Dat weet ik niet eens meer, ik had alles al, ik mocht alles al wat ik wilde. En nu ben ik achttien, en nu denk ik; wat is hier zo spannend? Geweldig? Fantastisch? Nee, ik ben nog steeds Eline, en Eline zit nog steeds op school, duimt, Internet, telefoneert en praat. Nee, het is niet spannender, soms mis ik het jong zijn, zo weinig verantwoordelijkheid en altijd alles op een ander af kunnen schuiven. "Cry me a river", wat maakt het ook uit, ik ben gelukkig.
Mijn laatste vestje heb ik stiekem in de droogtrommel gedaan, hopend dat het niet krimpt. Daarna mag ik mijn koffer inpakken en wegen, natuurlijk weer te zwaar. Ik weet overigens niet eens hoeveel kilo's ik mee mag nemen. Dat weet iemand anders vast wel. Vorig jaar was het dertig kilo's, maar toen verbleef ik daar ook tien maanden, en twee maanden dan? Twee is één vijfde van tien, mag ik dan ook maar vijf kilo's meenemen? Wat een redenering!
Jammer genoeg ben ik alweer verkouden, de zomer is begonnen! Ik snap nooit waarom alle bacillen juist mij uitkiezen om de groene smurrie aan te maken. Ik zie liever een ander snotteren. En eigenlijk moet ik nog een hele hoop doen, maar ik wil niet. Vandaag wil ik lui zijn en toekijken hoe een ander het doet, heerlijk. Helaas, ik ga al.
Ik ga mijn koffer inpakken, aangezien het logeehondje een scheet gelaten heeft...
Eline is een beetje verliefd <3